Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Αν είχα μπλογκ στα δεκαπέντε...


Παίρνω τη σκυτάλη από την DaisyCrazy και φαντάζομαι πως θα ήταν το μπλογκ μου αν το έγραφα πριν από δεκαπέντε χρόνια, όταν ήμουν δεκαπέντε.

Για επικεφαλίδα θα είχε τη φωτο με τα κόκκινα παπούτσια που έχω στο πλάι.

Θα υπήρχε ένα tag που θα λεγόταν "πρόβες" ή "τι τραβάμε κι εμείς οι καλλιτέχνες!", για τις ιστορίες από το ωδείο, τη θεατρική ομάδα κλπ.

Θα έγραφα τις απίστευτες ιστορίες που μου έλεγε η διπλανή μου, η οποία μεγάλωνε σε μια οικογένεια τύπου "Ρετιρέ", only better!

Θα αναδημοσίευα μια έκθεση που είχα γράψει στο μάθημα αγγλικών. Έπρεπε να γράψουμε για έναν καλλιτέχνη που θαυμάζαμε. Εγώ, αθεράπευτη φαν των Queen, έγραψα περίπου δέκα σελίδες αποτίοντας φόρο τιμής στον Φρέντι Μέρκιουρι, λες και ήμουν επίσημη βιογράφος του μακαρίτη. Η καθηγήτρια, η οποία ήτο αγγλίς από το Μπέεερμι(ν)χαμ και εξίσου Μερκιουροχτυπημένη, συγκινήθηκε τα μάλα, με φίλησε σταυρωτά και μου έβαλε άριστα.

Στην ίδια καθηγήτρια θα αφιέρωνα ακόμα ένα ποστ. Πιο συγκεκριμένα στην πρωτότυπη μέθοδο που εφάρμοζε για να μας εξετάσει στο listening comprehension: έβαζε κάτι απίστευτες ροκιές τύπου "Born to be wild" των Steppenwolf, μας μοίραζε χαρτιά με τους στίχους, με κενά ενδιάμεσα, κι εμείς τα συμπληρώναμε ακούγοντας το τραγούδι.
Μάθημα, ανελέητο headbanging και εξάσκηση air guitar, 3 σε 1!


Θα έγραφα τα (κρύα συνήθως) ανέκδοτα που μου άρεσαν.
Παραθέτω το all time αγαπημένο μου:


Το 9 συναντάει το 2.
-Γεια σου 2!
-Γεια σου 7!
-Δεν είμαι το 7, είμαι το 9...
-Συγγνώμη, αφαιρέθηκα!
(μουαχαχαχαχα!)

Το μπλογκ μου θα είχε πολλά ποστ για τον Axl Rose... αααααχ! Θα είχε όμως και ένα ποστ αποδοκιμασίας για τις ενδυματολογικές επιλογές του στο Freddie Mercury Tribute Concert το '92
(με τα σώβρακα ρε Αξλ? τσκ, τσκ, τσκ... Λίγος σεβασμός λέμε!)


Θα έγραφα για φόρμουλα 1. Υποστήριζα τον Jacques Villeneuve, ο οποίος μας έκανε υπερήφανους το '97 κερδίζοντας το πρωτάθλημα!


Μου άρεσε τρελά ένας συμμαθητής μου στα Γερμανικά. Θα αφιέρωνα δυο-τρεις αράδες και γι'αυτόν.

Θα είχε ποιήματα του Neruda
(επηρρεασμένη από το υπέροχο "Il Postino" του 1994).


Διάβαζα τότε ένα ωραίο περιοδικό, "the face" το έλεγαν.
Θα έγραφα για τα άρθρα που μου έκαναν εντύπωση (και ήταν αρκετά).


Στα 15 αγόρασα το πρώτο μου κραγιόν: the body shop, νούμερο 04. Όχι μόνο θα έκανα σχετική ανάρτηση, απ'τη χαρά μου θα έφτιαχνα και νέα ετικέτα "make up" για να την καταχωρήσω!

Θα προβληματιζόμουν: τι θα γίνω όταν μεγαλώσω?
Πως θα είμαι στα 30? και λοιπά υπαρξιακά. Θα (αμπελο)φιλοσοφούσα.


Και τέλος, αν και το '95 δεν υπήρχε γιουτιούμπ (αλλά ούτε και μπλόγκερ, επομένως...), θα έβαζα βιντεάκι με αυτό το τραγούδι των Magic de Spell,
που κυκλοφόρησε εκείνη τη χρονιά και μου άρεσε πολύ!







9 σχόλια:

  1. αχ τέλειο το εφηβικό σου μπλογκ Ντοροθυ μου :)
    ωραία δε θα'ταν αντί να γράφουμε πως θα ήταν να τα φτιάχναμε κι όλας;
    σκέψου τα παιδιά που είναι 15 και έχουν μπλογκ πως θα το βλέπουν στα 30 τους; ελπίζω να γράφουν ακόμα τότε για να μάθω :))))))

    ώστε οι queen κι ο Freddie Mercury σου άρεσαν; ήσου πιο ροκού. ωραία η καθηγήτρια. τέτοιοι καθηγητές σε κάνουν να αγαπάς πραγματικά το μάθημα τους. δυστυχώς υπάρχουν λίγοι.

    τον λάτρευα κι εγώ τον άξλ.. μέχρι την πλαστική όμως. τώρα έγινε... άσε καλύτερα. αν δεν τον έχεις δει πρόσφατα θεωρησε τον εαυτό σου τυχερό και κράτα στη μνήμη σου τον παλιό καλό αξλ.

    το ανέκδοτο όντως κρύο! μπρρρρρ :)))))))))))))

    τα υπαρξιακά που λες σίγουρα όλα τα εφηβικά μπλογκ μας θα τα είχαν. είναι η ηλικία ίσως. πάντως τότε τα υπαρξιακά ήταν στην ημερήσια αντζέντα... μη σου πω είναι ακόμα!

    φιλάκια και πολύ χάρηκα που έπαιξες κι εσύ Ντοροθυακι μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χαχαχ τελειο γελασα πολυ και το χαναγκη σημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και ΄γω που θα σχολίαζα τα πιο πάνω επίσης στα 15, θα έλεγα "Ουάοοοοο!!! Φοβερός ο Φρέντι Μέρκιουρι φιλενάδα!!! Και το κραγιόν από το Body shop τα σπάει! Να βρεθούμε την Κυριακή για πιτζάμα πάρτι με Δρακουλίνια και Κουκουρούκου."
    Η μηχανή του χρόνου σου δούλεψε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @DaisyCrazy
    Daisy μου, πολύ αργά. Έκανα το λάθος να γκουγκλάρω τον Αξλ όταν έγραφα την ανάρτηση, να δω τι γινεται αυτό το παιδί... Ακόμα μου αρεσουν οι Queen, δεν έχουν αλλάξει πολύ οι προτιμήσεις μου στη μουσική :) Η καθηγήτρια ήταν σούπερ και μαζί της δεν κάναμε ποτέ τυπικό "μάθημα". Το ανέκδοτο δεν είναι απλά κρύο, είναι παγόβουνο :p Αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο γελάω κάθε φορά που το ακούω.

    Θα έχει πλάκα να βλέπουμε κι αυτά που γράφουμε τώρα σε δεκαπέντε χρόνια. Φιλάκια πολλά και περαστικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ασωτος γιος
    Πολύ χαίρομαι που σου άρεσε :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Eleni Dafnidi
    Ουάου φιλενάδα, εγώ θα φέρω φοφίκο και κις! Και κάτι αφίσες του Αλις Κούπερ, που τις έχω διπλές από το αφισόραμα αν τις θέλεις! Καλά, θα περάσουμε τέεεελεια!!! :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Έτοιμοι για απογείωση?