Blue

Θα γίνω η αφορμή να κυκλοφορήσουν ανέκδοτα για τις κοκκινομάλλες. Τα κατακα(η)μένα εγκεφαλικά κύτταρά μου μάλλον χρειάζονται επειγόντως φορμάτ. Προχθές, μπήκα σ'ένα κατάστημα καλλυντικών, πήρα ξεβαφτικό νυχιών και αφρόλουτρο, πλήρωσα κι έφυγα. Δυό βήματα πριν την έξοδο συνειδητοποίησα ότι κάτι μου έλειπε. Δεν ήταν το τηλέφωνο, αισθανόμουν το βάρος του στην τσέπη μου. Δεν ήταν το πορτοφόλι, πριν από ένα λεπτό το έριξα στην τσάντα μου κι έκλεισα το φερμουάρ. Ήταν η τσάντα με αυτά που μόλις είχα αγοράσει. Τόσο καλά.

Κάποιες μέρες ξεκινάνε στραβά. Όσο καλές προθέσεις κι αν έχεις. Σαν να σου σφίγγει τον λαιμό παλαιστής του σούμο με τη χερούκλα του, σαν να μην πηγαίνει τίποτα καλά, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος, χωρίς να ξέρεις τι σου φταίει. "Έλα τώρα που δεν ξέρεις..." βιάζεται να ψιθυρίσει η γνώριμη φωνή, ίδια κι απαράλλακτη με τη δική μου. Μπορεί και να είναι σημάδι ωριμότητας να αναγνωρίζεις τι σου φταίει, παρα ταύτα όποιος δει την ανωριμότητά μου να της πει να γυρίσει πίσω, μου λείπει. Ας κάνω τα στραβά μάτια, ας πω ότι φταίει που η προηγούμενη μέρα ήταν η blue Monday, η πιο καταθλιπτική μέρα του χρόνου όπως λένε. Ας συμβιβαστώ με το γεγονός ότι η δική μου μπλε Δευτέρα άργησε μια μέρα.

Μάταια περιμένω να πει κάποιος μια λάθος κουβέντα, να κάνει μια λάθος κίνηση, έτσι, για να βρω αφορμή να ξεσπάσω πάνω του. Κανένας δεν μου κάνει τη χάρη. Στην είσοδο μιας στοάς ένας εκπρόσωπος κέντρου αδυνατίσματος, με βαριεστημένη φάτσα, αντί να προσπαθεί να πείσει τις περαστικές κυρίες ότι χρειάζονται επειγόντως γενικό ρεκτιφιέ, έχει στρέψει την προσοχή του σε ένα πιάτο με donuts που βρίσκεται πάνω σε ένα τραπεζάκι, δίπλα σε ένα μικρό καλάθι με λαχνούς ("Συγχαρητήρια, κερδίσατε μια δωρεάν επίσκεψη!"). Είναι λίγο αστείο να βλέπεις κάποιον να καταβροχθίζει λαίμαργα τους ζαχαρωμένους πειρασμούς, λες και φοβάται πως από στιγμή σε στιγμή θα εμφανιστεί κάποιος και θα τους πάρει με τη βία από τα χέρια του, δίπλα ακριβώς από την πινακίδα με τη φίρμα που υπόσχεται αψεγάδιαστα σώματα. Αναρωτιέμαι αν πρόκειται για κάποιο διαφημιστικό κόλπο, τύπου "με τα θαυματουργά προγράμματά μας τρώτε όσα donuts θέλετε και διατηρείτε τη γραμμή σας" ή απλά για έναν άνθρωπο που έχει φτάσει στα όριά του. Ό,τι από τα δύο κι αν είναι, ένα χαμόγελο το έσκασα. Αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα, είναι η τελευταία σκέψη της Τρίτης. Η Τετάρτη θα είναι καλύτερη.

Η Τετάρτη δεν είναι καλύτερη. Δεν παίζω, οι υπόλοιποι πρόλαβαν μια blue Monday κι εγώ ξέμεινα με blue rest of the week? Το απόγευμα βάζω μπροστά τα μεγάλα μέσα: φτιάχνω κουλουράκια, αλμυρά, με ούζο. Αφού κανένας δεν μου δίνει αφορμή να τον βρίσω ή να τον πλακώσω στις φάπες, θα βγάλω κι εγώ τα απωθημένα μου στη ζύμη. Αυτή υπομένει αδιαμαρτύρητα όλα τα βασανιστήρια, την κόβω, την πλάθω, την ψήνω. Μεγάλο σουξέ τα κουλουράκια... άσε που έμαθα επιτέλους να τα φτιάχνω όλα σε ίδιο μέγεθος και σχήμα. Αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα, είναι η τελευταία σκέψη της Τετάρτης.

Την αγαπώ αυτή τη Σκάρλετ Ο' Χάρα μέσα μου, που κάθε βράδυ μου υπενθυμίζει ότι αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα. Αλήθεια, μια χαρά συμβιώνουμε. Απλά είναι κάποιες στιγμές που ο πειρασμός να τη διατάξω να το βουλώσει επιτέλους γίνεται τόσο μα τόσο μεγάλος...