"Οδυσσέας και Μπλουζ"

Κυκλοφόρησε πρόσφατα, δύο χρόνια μετά το "Για να δει τη θάλασσα", το νέο μυθιστόρημα της Ευγενίας Φακίνου "Οδυσσέας και Μπλουζ" (εκδόσεις Καστανιώτη).

Ο Οδυσσέας Αλεξίου είναι ένας εξηντάχρονος εκκεντρικός συγγραφέας που ζει απομονωμένος στο "Κόκκινο σπίτι", σε μια ορεινή κοινότητα. Η Μπλουζ Αποστόλου είναι η νεαρή επιμελήτρια κειμένων και σκηνοθέτις που φτάνει στο Μπλε σπίτι, έναν ξενώνα της περιοχής. Αμέσως διαπιστώνει ότι όλοι οι κάτοικοι του χωριού μισούν τον συγγραφέα, ο οποίος θεωρείται υπεύθυνος για οτιδήποτε κακό συμβαίνει. Φοβερές και τρομερές φήμες κυκλοφορούν γι' αυτόν. Η Μπλουζ έχει έρθει στο χωριό προκειμένου να συναντήσει τον Οδυσσέα, για επαγγελματικούς λόγους. Μέσα στο Κόκκινο σπίτι ο συγγραφέας ξεναγεί την Μπλουζ στις Αίθουσες: του Χρόνου, της Χαμένης Αθωότητας, της Θάλασσας και των Αυτόχειρων Συγγραφέων (η Ευγενία Φακίνου περιγράφει υπέροχα κάθε μια από τις αίθουσες). Η Μπλουζ προσπαθεί να τον ξυπνήσει, να τον "ξεκλειδώσει" και να τον βγάλει από την απομόνωση την οποία έχει επιβάλλει ο ίδιος στον εαυτό του. Στην αρχή το κάνει από προσωπικό συμφέρον, για να ξαναρχίσει ο Οδυσσέας να δουλεύει το μισοτελειωμένο "Τρένο των νεφών", το βιβλίο που η ίδια επιμελείται, στη συνέχεια γιατί νοιάζεται για το πρόσωπο που αποκαλύπτεται όταν η μάσκα του εκκεντρικού και απρόσιτου συγγραφέα αρχίζει να ραγίζει. Από τη στιγμή που η Μπλουζ δεν υπακούει στις προειδοποιήσεις των κατοίκων του χωριού και αρχίζει τις επισκέψεις στο κόκκινο σπίτι, μπαίνει και αυτή στη μαύρη λίστα. Οι χωρικοί, χωρίς να γνωρίζουν τι λένε ή κάνουν η Μπλουζ και ο Οδυσσέας, τώρα πια θεωρούν ότι και οι δύο είναι εκπρόσωποι του κακού στο χωριό τους. Δεν τους καταλαβαίνουν αυτούς τους δυο, είναι διαφορετικοί από αυτούς άρα και επικίνδυνοι. Με αυτό το σκεπτικό, ό,τι άσχημο γίνεται -ακόμα κι ένας φόνος- πρέπει να προέρχεται από αυτούς, τους ξένους, τους διαφορετικούς. Αυτός ο φόβος για τους διαφορετικούς μοιάζει να υπαγορεύει τις πράξεις των κατοίκων της μικρής κοινότητας και είναι αυτοί οι κάτοικοι οι ίδιοι που καταβροχθίζουν αγόγγυστα την πιο δυνατή φόλα, σαν να πρόκειται για γκουρμέ μεζεδάκι, όταν ο σερβιτόρος είναι ένας από αυτούς, ένας από τους δικούς τους και όχι από τους άλλους. Το, εντυπωσιακό θα έλεγα, φινάλε είναι καταστροφή και λύτρωση μαζί για τους δύο ήρωες.

Ένα από τα καλύτερα της Ευγενίας Φακίνου, το συστήνω ανεπιφύλακτα. Επίσης επιμένω -από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο- ότι θα μπορούσε να γίνει υπέροχη κινηματογραφική ταινία.


Στο επόμενο επεισόδιο: Ποιό βιβλίο να διαβάσετε αν περνάτε κρίση ευτυχίας και αισιοδοξίας και θέλετε να μελαγχολήσετε? Πόσα βιβλία με το ίδιο ακριβώς θέμα πρέπει να γράψει ένας συγγραφέας πριν θεσπιστεί για χάρη του το βραβείο "όχι άλλο κάρβουνο!"? Βιβλία παραλίας: υπάρχουν ή πρόκειται για urban legend? Αυτά και άλλα πολλά στο επόμενο "η Dorothy διαβάζει".