Στα βαφτίσια

Πήγα τις προάλλες σε μια βάπτιση.Σ' ένα ωραιότατο εκκλησάκι, στολισμένο με μπαλόνια και διάφορα άλλα, όπως επιβάλλει και η παράδοση(!). Το μυστήριο άργησε λίγο να ξεκινήσει γιατί η νονά δεν ήξερε οτι έπρεπε να γεμίσει με λάδι το μπουκαλάκι που βάζουν μέσα στο κουτί με τα βαφτιστικά και δεν είχαν με τι να αλείψουν τον μπέμπη. Έγινε ένας ψιλοπανικός, κάποιος ρώτησε αν κάνει ηλιέλαιο, κάποιος απάντησε ότι αυτό το βάζουμε στη σαλάτα και όχι στα βαφτίσια, και τελοσπάντων κάτι βρέθηκε τελικά, να'ταν ελαιόλαδο, να'ταν σογιέλαιο, να'ταν από αυτό που λαδώνουμε τα πόμολα, δε μάθαμε ποτέ. Στη συνέχεια όλα κύλησαν ήρεμα. Το μόνο προβληματάκι που παρουσιάστηκε ήταν ότι ο μικρός μας προέκυψε αρκετά ομιλητικός (σε λίγο θα κλείσει τα τρία άλλωστε, το περίεργο θα ήταν να μη μιλούσε). Τι εννοώ: στην αρχή του μυστηρίου φώναζε "θέλω να μπώ!" κι έδειχνε την κολυμπήθρα. Μόλις άρχισαν να τον γδύνουν και κατάλαβε ότι κάτι παίζεται άρχισε να κλάιει και να φωνάζει "Θέλω τη μαμάααααα μου!" και όσο κράτησε το μπλουμ φώναζε "δε θέλω!". Τέλος καλό, όλα καλά όμως, πήρε ο μικρός το όνομά του, χαιρετηθήκαμε, πήραμε τη μπομπονιέρα και το γλυκάκι μας και αποχωρήσαμε. Εγώ κατέληξα σε δύο συμπεράσματα:

Πρώτον: Όλα τα εμπόδια μπορούν να ξεπεραστούν σε μια βάπτιση, αρκεί να συμφωνούν όλοι σε ένα...στο όνομα! Να εδώ ας πούμε, μπορεί να είχαμε μια έλλειψη λαδιού κλπ κλπ, αλλά τουλάχιστον τα μέλη της οικογένειας είχαν άριστες σχέσεις, δεν είχαν τσακωθεί για το όνομα κι έτσι έσπευσαν όλοι μαζί να βρουν τη λύση. Αντίθετα, σε μια άλλη βάπτιση που έχει μείνει στην ιστορία, είχα δει το ωραιότατο θέαμα των δύο γιαγιάδων της νεοφώτιστης να μαλλιοτραβιούνται πάνω από την κολυμπήθρα για το όνομα. Οχι για το ποια από τις δύο θα βγάλουν, γιατί μετά από άπειρους καυγάδες οι γονείς είχαν αποφασίσει να βγάλουν και τα δύο ονόματα. No problem, έτσι? Αμ δε... Οι δύο γιαγιάδες τσακωνόντουσταν για το ποιό όνομα θα έμπαινε πρώτο: Να το βγάλουν το μωρό Σαμάνθα-Τζέσσικα ή Τζέσσικα- Σαμάνθα? Αν θυμάμαι καλά η βάπτιση είχε αργήσει να ξεκινήσει καμια ώρα.

Δεύτερον: Όταν βαφτίσω τα δικά μου παιδιά έχω σκοπό αφενός να τα βαφτίσω καλοκαίρι (γιατί ακόμα κι αν ξεχάσει η νονά το λάδι, όλο και κάποιο καροτέν ή πιζμπουιν θα έχει ξεμείνει μέσα σε κανένα αυτοκίνητο) αφετέρου να τα βαφτίσω όσο είναι ακόμα πολύ μικρά και δεν μπορούν να εκφέρουν γνώμη για το μυστήριο. Αυτά. Και στα δικά μας οι ελεύθερες!