Τι ακούς στο κομμωτήριο!

Απόγευμα Πέμπτης. Στο κομμωτήριο. Περιμένω να τελειώσουν με την προηγούμενη πελάτισσα. Τη χτενίζουν και τη βάφουν. Χαζεύω τα ψάρια στο ενυδρείο, κερνιέμαι σοκολατάκι και κάνω mental note να κλείνω συχνότερα ραντεβού, γιατί η φράντζα μου μοιάζει επικίνδυνα με αυτή του emo που φωνάζει "Save the parrots!" σε μια διαφήμιση. Όλη αυτή την ώρα στα αυτιά μου φτάνει ένα συνεχές μπλαμπλαμπλαμπλα. Κάθομαι και περιμένω, με τη σκέψη σταθερά στη φράντζα μου, και τότε η κυρία που σενιάρεται (και είναι η πηγή του μπλαμπλα) γυρίζει προς το μέρος μου και μου ανακοινώνει ότι φτιάχνεται γιατί θα πάει σε "κρεβάτι", αυτό που στρώνουν πριν το γάμο. Παντρεύει τον γιό της. Α, μάλιστα, καλά και μου το είπε. Γιατί αν έπρεπε να μαντέψω από την έκφραση του προσώπου της, θα έλεγα ότι α) θα πάει για εξαγωγή φρονιμήτη (χωρίς αναισθητικό) ή β) κάποιος της έδωσε να πιεί με το ζόρι μουρουνέλαιο. Τόση χαρά. Η μανταμίτσα λοιπόν (στο εξής "Μ") μιλάει ακατάπαυστα. Την ώρα που η έρμη η κομμώτρια προσπαθεί να της ισιώσει τη φράντζα, την ώρα που την παστώνει με κρέμες, πούδρες και στόκο ακρυλλικό. Την ώρα που της τραβάει γραμμή με το eyeliner, ώρα ιερή για αυτούς που ξέρουν από καλό μακιγιάζ! Μέσα στα 10, το πολύ 15, λεπτά που περίμενα έμαθα ότι:

• Η Μ. είναι πλούσια. Πολύ πλούσια. Αηδιαστικά πλούσια. Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά... είναι και πολύ πλούσια.

• Η Μ. έχει μια κόρη. Η κόρη της είναι μια κούκλα, μια θεά. Εχει στο όνομά της ακίνητα, κινητά, πλεούμενα κοκ. Πριν λίγους μήνες η θεά παντρεύτηκε. Πήρε έναν που δεν είχε δεκάρα τσακιστή. Στο γάμο, πριν, μετά ή κατα τη διάρκεια του μυστηρίου δεν διευκρίνισε η μανταμίτσα, ο γαμπρός έκλαιγε από συγκίνηση και ευχαριστούσε τα πεθερικά για το καλό που του έκαναν. Που τον πήραν δηλαδή ξεβράκωτο (sic) και τον έβαλαν σε διαμέρισμα επιπλωμένο σούπερ ντούπερ λουξ. Ο γαμπρός εκτιμά τα πεθερικά και τα σέβεται. Ενίοτε τους κάνει και κωλοτούμπες. (Μεταξύ μας, εμένα αυτός γλύφτης και προικοθήρας μου φάνηκε.)

• Η Μ. έχει κι ένα γιό. Ο γιός της είναι ένας κούκλος, ένας θεός (ήλιος καλοκαιρινός). Εχει πολλά λεφτά, αυτοκίνητα, σπίτια, εξοχικά, πλεούμενα κλπ. Ο γιός παντρεύεται. Η Μ. καλύτερα να κατάπινε ένα μαγκάλι κάρβουνα παρά να πάντρευε το γιό της με τη συγκεκριμένη νύφη. Η νύφη είναι άσχημη. Κάπου εδώ επεμβαίνει η κομμώτρια, η οποία υπερασπίζεται την άμοιρη νύφη, λέγοντας ότι είναι όμορφη. Η Μ. λέει "Εντάξει, καλή είναι. Αλλά είναι ξινή." Και αγέλαστη επίσης. Η νύφη είναι αγέλαστη, γιατί έχει στραβά δόντια και δεν θέλει να τα δείχνει (!). Η νύφη περιμένει να μπεί πρώτα στο "χρηματοκιβώτιο" (με πιάνννιιιιεις?) για να βάλει σιδεράκια. Η νύφη εκτος από ξινή και αγέλαστη είναι και άφραγκη. Το μόνο που της πήραν οι γονείς της είναι, άκουσον άκουσον, η ηλεκτρική κουζίνα. Επίσης, η νύφη δε γουστάρει να ανακατεύεται η πεθερά στη σχέση της με τον άνδρα της (Γιατί άραγε?). Η νύφη, λοιπόν, είναι και παλιοχαρακτήρας και αχάριστη. Η Μ. απείλησε τον γιό της ότι έτσι και της πάνε κόντρα (αυτός και η νύφη) θα τους διώξει από το σπίτι που τους παραχώρησε και θα τους στείλει να μείνουν στο νοίκι (μετάφραση: θα τον αποκληρώσει).

• Η Μ. έχει ένα ανιψιό, ο οποίος τσακώθηκε με τον πατέρα του, γιατί αυτός τσακώθηκε με τη νύφη του και ο γιός μετά ξανατσακώθηκε με τον πατέρα που ήθελε να χτίσει μάντρα σένα οικόπεδο...(Ok, κάπου εδώ ομολογώ ότι το έχασα λίγο, αλλά δε βαριέσαι, καλή καρδιά!)

Κάπου εδώ τελειώνει το σοβάντισμα και η αναστήλωση (Με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Α, όλα κι όλα, το καλό να λέγεται!) και η θανάσιμη πεθερά ετοιμάζεται να φύγει. Αν νομίζετε ότι τα παραπάνω τα έλεγε απευθυνόμενη στην κομμώτρια, που στο κάτω κάτω της γραφής ήταν και γνωστή της, κάνετε λάθος. Τα έλεγε στην κομμώτρια, στη βοηθό της, σ'εμένα και στις υπόλοιπες πελάτισσες που περίμεναν, ζητώντας με το βλέμμα της τη συμπαράσταση στο δράμα που ζεί! Μπράβο, μανταμίτσα, δηλαδή, καλά κάνεις που είσαι ξινή, ψωνάρα και bitch. Φεύγοντας δε, γυρίζει και μου ρίχνει μια θανατηφόρα ματιά (βασικά, μάλλον είδε τα δοντάκια μου, που όσο να πεις μια ευθυγράμμιση τη χρειάζονται και θα της θύμισα τη νύφη της, δεν εξηγείται αλλιώς!) και πετάει την ατάκα (με υφος που θα ζήλευε η Ελίζαμπεθ Τέυλορ ως "Μάγκυ" στη "Λυσσασμένη Γάτα") : " Δεν με ξέρουν καλά εμένα! Ξέρεις τι είμαι εγώ? Εγώ είμαι κακό λουλούδι Πειραιώτικο!" (Τι της φταίει ο Πειραιάς? Ο Πειραιάς είναι γνωστό ότι βγάζει μάγκες, δε βγάζει ξινές και κουτσομπόλες! Αντε, γιατί τα πήρα με το συγκεκριμένο!) Και φεύγει η θανάσιμη πεθερά. Κάπου εκεί περίμενα να βγεί από καμιά γωνιά και η Βίκυ Σταυροπούλου, η αφηγήτρια των τηλεοπτικών θανάσιμων πεθερών, να της ρίξει κανένα φάσκελο!

Μου κάνει φοβερή εντύπωση η ευκολία με την οποία εκθέτουν ορισμένοι τους δικούς τους ανθρώπους, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι εκθέτουν αποκλειστικά και μόνο τον (κακό) εαυτό τους. Α, ξέχασα! Η ενημέρωση έφτασε μέχρι και το γεγονός ότι της Μ. της βγήκε ξινός ο γάμος της κόρης της ("Στη σουίτα την έβγαλα!!!"), καθώς την έπιασαν...πως να το γράψω και κομψά...? Εντερικά προβλήματα! Μάλλον θα δάγκωσε τη γλώσσα της κι έπαθε δηλητηρίαση...