Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

Χορεύουμε;




Η προηγούμενη χρονιά κύλησε άκρως δημιουργικά (τέσσερις ολόκληρες αναρτήσεις, που τη βρήκα τόση έμπνευση, τς τς τς...) γι'αυτό αποφάσισα να επεκτείνω τις καλλιτεχνικές μου δραστηριότητες και σε άλλους τομείς. Για αρχή, ακολούθησα τα βήματα της Μούσας Τερψιχόρης και ξεκίνησα μαθήματα χορού. Λάτιν και Ευρωπαϊκούς. Ομολογώ πως αρχικά ήμουν αρκετά διστακτική, καθώς η τελευταία μου επαφή με το σπορ ήταν πριν από τρία χρόνια, όταν πέρασα κάμποσα δίωρα εξασκούμενη σε ρυθμούς οριεντάλ. Η δασκάλα με διαβεβαίωνε πως "το έχω", εγώ πολύ αμφέβαλλα, πάντως - για να μην τα πολυλογώ -  κατά τη διάρκεια της σύντομης θητείας μου ως μαθητευόμενη bellydancer έμαθα κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες κινήσεις, η μέση μου σταμάτησε να κάνει κρακ-κρακ-κρακ (γεράματα, τι να πεις) απέκτησα τους πιο επίπεδους κοιλιακούς που είχα ποτέ και μου έμεινε σουβενίρ και το ροζουλί μαντήλι με τα φλουριά που έδενα στους γοφούς και βοηθούσε στο κράτημα του ρυθμού με τον κουδουνιστό του ήχο.
Η απόφασή μου έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. 
Χαρακτηριστική αντίδραση α : " Μπράβο Dorothy! Μπορεί, επιτέλους, να μάθεις να περπατάς ίσια!"
Ειλικρινά τώρα, δεν καταλαβαίνω από που προέκυψε αυτό. Το περπάτημά μου δεν έχει ανάγκη από κανενός είδους "ίσιωμα". Αντιθέτως, θα έλεγα ότι θυμίζει σε μεγάλο βαθμό την αείμνηστη εθνική μας σταρ. Όταν πρωταγωνιστούσε στο "Δόλωμα". Πριν της τοποθετήσουν τα βιβλία στο κεφ... Οκ, νομίζω πως κατάλαβα!
Χαρακτηριστική αντίδραση β : "Δηλαδή, Dorothy, τώρα όταν παντρευτείς θα ξέρεις να χορέψεις μια ρούμπα! Ο γαμπρός, βέβαια, μπορεί να χρειαστεί μερικά μαθήματα." (σ.σ: η τελευταία πρόταση  με ύφος έντονα προβληματισμένο).
Ποιός γάμος; Ποιός γαμπρός; Ποιά ρούμπα; Μα ρούμπα; ΡΟΥΜΠΑ;
Αφού ξεπέρασα τον σκόπελο του "τι-φοράνε-τώρα-σε-μάθημα-λάτιν" ( δεδομένου ότι η γκαρνταρόμπα μου δεν διαθέτει τίποτα που να μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς στο καρναβάλι του Ρίο ή -έστω!- στο Dancing with the stars), καταφθάνω περιχαρής στο πρώτο μάθημα.  
Κάθε αρχή και δύσκολη δε λένε; Ε λοιπόν,  κάθε αρχή ακόμα πιο δύσκολη, όταν το τμήμα αποτελείται στη συντριπτική πλειοψηφία από μεγαλοκοπέλες που αποφάσισαν στα πρώτα και (κυρίως) στα δεύτερα -άντα (κάποιες και στα -ήντα τολμώ να πω) να γίνουν Τζέννιφερ Λόπεζ στο "Χορεύετε;". Από το ζέσταμα κιόλας ακούγονται τα αχ και τα βαχ, ακόμα και  ένα άνετο " Δεν πιστεύω να πειράζει στη δισκοπάθεια αυτή η κίνηση, ε;". Ε; 
"Σηκώνουμε το ένα πόδι" δείχνει η δασκάλα πως, και το μισό τμήμα ψάχνει να βρει τοίχο να πιαστεί γιατί η ισορροπία μάνα μου δεν είναι και το φόρτε μας. Νιώθω υπερήφανη διότι, αν εξαιρέσεις ένα ελαφρύ μπαλαντζάρισμα, στάθηκα στο ύψος μου. Νομίζω ότι οφείλεται στο τάι τσι.
 Σε κάθε τμήμα, βέβαια, υπάρχει και το σπασικλάκι, εν προκειμένω μία τύπισσα που έχει ξανακάνει -έτσι υποστηρίζει- χορό και στέκεται πάντα δίπλα στη δασκάλα για να βλέπουμε οι υπόλοιπες που είμαστε αρχάριες. Θα ήταν χρήσιμη η βοήθειά της, αν ήταν ικανή βέβαια να χορέψει δυο συνεχόμενα βήματα χωρίς να μπερδέψει τα πόδια της.
Οι  χοροί που μαθαίνουμε είναι πολύ ωραίοι! Με έχει ξετρελάνει το αργεντίνικο τάνγκο, έχω μάθει και φιγούρες και εξασκούμαι χορεύοντας Libertango και τα άπαντα των Gotan Project. Μια ανησυχία την έχω, όμως, για τη συμμαθήτρια που όποτε χορεύουμε τάνγκο περιγράφει πως θα ήθελε τον ιδανικό καβαλιέρο. Εν συντομία, φτυστός ο Τζορτζ ο Κλούνης, με ολίγη από Ρίτσαρντ Γκιρ και ένα κουταλάκι του γλυκού -κοφτό- από Μάικλ Φασμπέντερ. Στοιχηματίζω πως, την ώρα που χορεύουμε ρούμπα, αυτή ονειρεύεται μπομπονιέρες και νυφικά.
Το μοναδικό ψεγάδι που έχω εντοπίσει στο χορευτικό μου ταλέντο είναι  μία απειροελάχιστη δυσκολία στις στροφές: μου βγαίνουν λίγο μονοκόμματες και θυμίζουν περισσότερο  χασάπικο (στην καλύτερη) και  τσάμικο (στη χειρότερη). Εν ολίγοις, θα ήμουν τεχνικά άρτια αν το μάθημα γινόταν στην ύπαιθρο, δίπλα σε οβελίες, κοκορέτσια και κοντοσούβλια, με μουσική υπόκρουση τα "σαράντα παλικάρια". Σε αίθουσα χορού, με το παρκέ της και με τους καθρέφτες της, όχι και τόσο...  Δυστυχώς στροφή κάνουμε σε όλους τους χορούς.Και στο τάνγκο ( και αργεντίνικο και ευρωπαϊκό, ποικιλία να υπάρχει) στη ρούμπα (ναι, έμαθα και ρούμπα!) και στο τσάτσα και στο φοξ τροτ, πανταχού παρούσα η ρουφιάνα! "Τι κάνω λάθος;" κλαψουρίζω και η διπλανή μου με διαβεβαιώνει με αυτάρεσκο υφάκι πως δεν είναι κάτι δύσκολο. "Να κοίτα!" μου λέει, και φέρνει μια λεβέντικη στροφή που όμοιά της δεν έχω ματαδεί, ούτε σε παράσταση της "Δόρας Στράτου". 
Το καλύτερο, όμως, είναι πως ακόμα και το σύμπαν φρόντισε να με διαβεβαιώσει πως -παρά τις προβληματικές στροφές -  το νέο μου ξεκίνημα είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση: Μετά από μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, καθόμαστε για καφέ. Λίγα λεπτά αργότερα, στο διπλάνό τραπέζι κάθεται ο... Αλέξης Κωστάλας! Ο κριτής από το Dancing!  Η "φωνή", με σάρκα και οστά!
Ενθαρρυντικό, n'est-ce pas?

12 σχόλια:

  1. Bien sur ενθαρρυντικό !!! Καλέ μην πτοείσαι συνέχισε ακάθεκτη και θα δεις θα διαπρέψεις !!!!
    Ο Κωστάλας μόνο να κρίνει ξέρει, όχι να χορεύει !!!
    Καλώς μας ήρθες ..... είσαι απόλαυση !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Bien sur θα διαπρέψω! Μόνο που πρέπει πρώτα να ξεπιαστώ, χαχαχα! :)

      Διαγραφή
  2. Καλέεεεεε!!
    Που είσαι???
    Τώρα κατάλαβα που εξαφανίστηκες!
    Στους ρυθμούς της λάτιν και της ρούμπα!
    Μια χαρά σε βρίσκω, συνέχισε απτόητη!
    Φιλιά, καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συνεχίζω Έλενά μου, συνεχίζω! Άσε που έμαθα και νέα τσαλίμια για τη ρούμπα και το μάμπο. (Το δεξιό ισχίο μου δεν συμμερίζεται τον ενθουσιασμό μου, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες :p )
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  3. ρε κοπελια καλως ηρθες και παλι αντε γτ μας ελειψες
    και δευτερον μπραβο σου που επιτελους κουνιεσαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς σας (ξανα)βρίσκω darling! Μεγάλη υπόθεση το κούνημα!

      Διαγραφή
  4. Απολαυστική"Ντόροθυ" κάθε άρχη και δύσκολη.....Με υπομονή και επιμονή στην επόμενη σου ανάρτηση όλα θα είναι καλύτερα καιιιι φυσικά σε 3 μήνες θα είσαι έτοιμη "για όλα" και από ότι κατάλαβα είσαι λιγερόκορμη τα αποτελέσματα θα είναι εξαιρετικά!!! Φιλάκια σε σένα και στην γλυκιά μαμά σου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έφη μου, για νορμάλ άνθρωπος είμαι οκ και φτου να μη με ματιάσω! Για χορεύτρια (που -
      κρίνοντας από τη δασκάλα μου και κάποιες άλλες γνωστές μου επαγγελματίες του χώρου- πιστεύω πως δεν είναι νορμάλ άνθρωποι και ανήκουν σε εντελώς διαφορετικό είδος) πρέπει να κάνω για ένα μήνα τη δίαιτα της λαχανόσουπας... και βλέπουμε! χαχαχα! Σε 2-3 μήνες είμαι έτοιμη για το Dancing, δεν το συζητω! Φιλάκια!

      Διαγραφή
  5. Ντόροθυ μου μας έλειψες με τα όμορφα κείμενα σου που με κάνουν πάντα να χαμογελώ ενίοτε και να γελώ με χαχανητά! :)))
    Η καλύτερη μορφή γυμναστικής είναι ο χορός κι αν δεν έχετε καβαλιέρους μια χαρά τη βγάζετε και μεταξύ σας οι κοπέλες.
    Φιλιά και μη χάνεσαι βρε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, Daisy μου, καυτή πατάτα (που λένε και στις ειδήσεις) το θέμα καβαλιέρος. Έχουμε κι από αυτό, αλλά χρειάζεται ακόμα μια ανάρτηση για να το αναλύσουμε :p
      Το θέαμα χάνει στην περιγραφή, άλλο να το ακούς και άλλο να το βλέπεις, αλλά εν πρώτοις δε θα γίνουμε και εντελώς ρόμπες εν δευτέροις είπαμε... τα ταλέντα μας θα τα δείξουμε στο Dancing, μπουαχαχαχα!
      Κι εγώ χαίρομαι πολύ που τα ξαναλέμε, Φιλιά πολλά πολλά!

      Διαγραφή
  6. Αχ, αυτό θα ήθελα αντι για γυμναστική η οποία δεν μου γουστάρει καθόλου!!!! Αντε και στο επόμενο DWTS θα είσαι και η πρώτη!! Γιατί, τι καλύτερο έχουν οι συμμετέχοντες????!!!!!!
    Το κείμενο λίαν απολαυστικό ! Συνέχισε απτόηττη !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και εγώ την ίδια άποψη είχα για τη γυμναστική και τον χορό Πέπη, όμως μετά από το ξεγόφιασμα (σικ) στο μάμπο, το ενδεχόμενο να αρχίσω τρέξιμο ή πιλάτες ή whatever, άρχισε να μου φαίνεται κάπως πιο υποφερτό! Πάντως εννοείται πως συνεχίζω απτόητη, προς το παρόν! Αν μη τι άλλο, θα έχω θέμα για να γράφω στο μπλογκ, χαχαχα!

      Διαγραφή

Έτοιμοι για απογείωση?