Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

(Σ)τα παλιά μου τα παπούτσια!


Τα πρωτοείδα ένα καλοκαίρι, πριν από είκοσι χρόνια περίπου, επιστρέφοντας από καλοκαιρινές διακοπές. Τα φορούσε μια κοπέλα που καθόταν απέναντί μου στο κατάστρωμα και τα λάτρεψα και λίγες μέρες αργότερα απέκτησα τα δικά μου. Λευκά με πράσινο. 
Τα λατρεμένα μου Stan Smith.

Πολλά χρόνια πέρασαν και έφτασε η ώρα τα, πάλαι ποτέ λευκά και απαστράπτοντα, παπούτσια να αποσυρθούν. Εγώ όμως δεν ήθελα να τα πετάξω. Στις παραινέσεις της μητρός μου απαντούσα με την κλασική (και αγαπημένη από  χιλιάδες κακομαθημένα) τακτική "Μπαινάκης - Βγαινάκης".  Μα έχουν διαλυθεί! Μα θα γλιστρήσεις καμιά μέρα και θα χτυπήσεις! Μα έχεις τόσα ζευγάρια αφόρετα! Μα θα πάρουμε άλλα! Μα, μα, μα... προσπαθούσε με χίλια επιχειρήματα  να με συνετίσει η μαμά, ώστε να πετάξω επιτέλους τα πολυφορεμένα παπούτσια.  Δεν τα πετάω, με τίποτα, δήλωνα εγώ με ύφος θιγμένης αξιοπρέπειας, τύπου Μπλανς Ντυμπουά όταν την κατηγορεί ο Στάνλευ ότι άφησε να χαθεί το κτήμα Μπελ Ρεβ από τους τοκογλύφους. Τελικά τα ξεφορτώθηκαν οι γονείς μου, αφού πρώτα - για να κρατήσουν σε χαμηλά επίπεδα τη γκρίνια μου - μου έκαναν δώρο ένα ίδιο ζευγάρι, σε λευκό με σκούρο μπλε αυτή τη φορά. 
Περιττό να πω ότι τα έχω ακόμα.

Τα αγαπημένα μου παπούτσια είναι τα παλιά αθλητικά μου, που έχουν φτάσει -ακόμα μια φορά- σε ηλικία απόσυρσης ( και την έχουν ξεπεράσει βεβαίως βεβαίως ) και όχι οι μαύρες γόβες ή τα μπρονζέ σανδάλια ή τα ankle boots χρώματος oxblood  ή ένα ζευγάρι κόκκινα σατέν πέδιλα που μοιάζουν  να έχουν βγει από παραμύθι και όταν τα φοράω νιώθω σαν τη Σταχτοπούτα τη βραδιά του χορού ή κάποιο άλλο από τα (αρκετά για να υπερκαλύψουν τις ανάγκες υπόδησης μιας  σαρανταποδαρούσας) παπούτσια μου. Είναι τα αγαπημένα μου, σχεδόν διαλυμένα, Stan Smith, που ακόμα μια φορά αρνούμαι πεισματικά να ξεφορτωθώ.


Η φωτογραφία είναι από ανάρτηση του Δεκέμβρη 2009. Χειμωνιάτικη βόλτα στα πάτρια!

Τον περασμένο Μάιο πήγα σ' ένα τουρνουά τένις, να καμαρώσω τον αδελφό, και είχα αποφασίσει ότι εκείνη θα ήταν η τελευταία φορά που θα τα φορούσα ( ε, να τιμήσουμε και το άθλημα, διότι και ο Σταν ήτο τενίστας) και μέχρι σήμερα, κάθε φορά είναι η τελευταία. 

Ξέρω πως είναι απλά ένα ζευγάρι παπούτσια, ναι, αλλά όταν έρχεται η στιγμή να  τα αποχωριστώ  (ορίστε, χρησιμοποιώ το ρήμα "αποχωρίζομαι" για τα παπούτσια...) σκέφτομαι πως μαζί μου έχουν περπατήσει χιλιόμετρα, έχουν πατήσει άσφαλτο και βότσαλα και άμμο και στις κερκίδες του οακα όταν έπαιζε ο Roger Waters και σε καλοκαιρινά μουσικά φεστιβάλ. Έχουν πατήσει τα πεντάλ του πιάνου και έχουν αφήσει -απότομα- τον συμπλέκτη, στο πρώτο  μάθημα οδήγησης. Με έχουν συνοδεύσει πρωί πρωί στις πανελλήνιες και  σε προ & μεταπτυχιακές  διαλέξεις, από εισαγωγή στη λογοτεχνία μέχρι new media  και από θεωρία παιγνίων μέχρι βιοηθική. Δεδομένου ότι την εισαγωγή στη λογοτεχνία την έδωσα πέντε (!) φορές μέχρι να την περάσω, μπορούμε ασφαλώς να συμπεράνουμε ότι τα παπούτσια μου μάλλον είχαν εμπεδώσει το μάθημα καλύτερα από εμένα...

Ξέρω πως  υπάρχουν στις βιτρίνες πολλά άλλα παπούτσια,  με πιο ωραίο design, πιο άνετα, πιο, πιο, πιο...και δε νομίζω πως θα τα αντικαταστήσω με ένα ακόμα όμοιο ζευγάρι, όταν -επιτέλους- αποφασίσω να τα αποχωριστώ.

Είναι, όμως, τα αγαπημένα μου και τους αξίζει ένα ολόδικό τους post!


13 σχόλια:

  1. Ντόροθυ, ξέρω τί πάει να πει κώλυμα ! Μόνο που εγώ δεν το έχω με τα παπούτσια αλλά με τα σκουλαρίκια !
    Λυπάμαι πολύ που χάνω κάποιες φορές επεισόδια από τις ιστορίες σου ελλείψει χρόνου :(((
    Φιλιά Πολλά, κοριτσάκι !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ντόροθυ, ξέρω τί πάει να πει κώλυμα ! Μόνο που εγώ δεν το έχω με τα παπούτσια αλλά με τα σκουλαρίκια !
    Λυπάμαι πολύ που χάνω κάποιες φορές επεισόδια από τις ιστορίες σου ελλείψει χρόνου :(((
    Φιλιά Πολλά, κοριτσάκι !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εντάξει είπα να το γράψω και μια τρίτη φορά, αλλά πάει πολύ ε ;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν είναι δα και τόσο κακό να δένεσαι μερικές φορές με κάποια πράγματα... τα παπούτσια είναι κι εμένα από τα αγαπημένα μου αντικείμενα, που δύσκολα αποχωρίζομαι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εγώ αυτό το κόλλημα το έχω με τις τσάντες.
    Αγοράζω συνέχεια τσάντες ΄και καταλήγω μονίμως να κρατάω μία ξεχαρβαλωμένη, που όμως την έχω καταβολευτεί και δεν λέω να την πετάξω!
    Οπότε σε καταλαβαίνω απόλυτα!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αργω να περασω μερικες φορες απο το σπιτικο σου αλλα δεν ξεχνω ποτε να ερθω να μαθω νεα απο τους μπλοκοφιλους!!!!Να εισαι παντα καλα και καλη εβδομαδα να εχεις απο αυριο με υγεια.Μη στενοχωριεσαι εχω και γω κωλυμμα με κατι αθλητικα που ειναι τ αγαπημενα μου και τα ξεχωριζω απ ολα.Συμβαινει σε ολους αυτο.Αμα κατι μας βολευει δεν το αποχωριζομαστε ευκολα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σε λίγο θα κατέβουν ανεξάρτητα και τότε να σε δω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Fotini
    Δεν πειράζει, άλλωστε επανάληψη μήτηρ... κλπ κλπ :))))
    Με τα σκουλαρίκια δεν το παθαίνω αυτό! Με κάποια δαχτυλίδια, ναι.
    Φιλιά πολλά Φωτεινή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @{Marianna}
    Αχ, τα αγαπώ τα παπούτσια. Τα συγκεκριμένα δε... τα λατρεύω!
    Φιλιά πολλά Μαριάννα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ ΕΛΕΝΑ
    Κι εγώ βολεύομαι συνήθως μια τσάντα, αλλά μάλλον γιατί κουβαλάω τόσα πολλά που βαριέμαι να τα βγάζω από τη μία και να τα βάζω στην άλλη :p
    Φιλιά Ελενα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
    Ετσι ακριβώς Σκρουτζάκο μου, όταν κάτι μας βολεύει... Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ Δημιουργία
    Ελα, μη μου το γρουσουζεύεις σε παρακαλώ! Αλλά και να κατέβουν ανεξάρτητα δεν πειράζει... θα μου πάρει άλλα η μαμά μου :ppppp

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Θέματα με τα παπούτσια γενικά δεν έχω, αλλά για την εισαγωγή στη λογοτεχνία, ναι , συμπάσχω! (δύο φορές,αλλά δραματικές, τη δεύτερη κουτούλησα και μια πόρτα βγαίνοντας από την εξέταση...φαντάσου!).Είμαι λίγο εκτός θέματος, αλλά τι να κάνουμε; Ο καθένας ό,τι θυμάται χαίρεται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Έτοιμοι για απογείωση?