Πάρε με στο τηλέφωνο...

... μόνο μη μου πεις βλακείες. Σπουδαία εφεύρεση το τηλέφωνο και χρήσιμη, δε λέω, να 'ναι καλά ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ. Και άκρως ενοχλητική, όταν στην άλλη άκρη της γραμμής βρίσκεται άτομο που δεν επικοινωνεί (όχι μόνο τηλεφωνικώς, γενικά). Δε βρίσκω άλλη εξήγηση για το γεγονός ότι η πλειοψηφία αυτών που παίρνουν λάθος αντί να πουν "σόρρυ, έκανα λάθος" και να το κλείσουν, επιμένουν ότι έχουν τον σωστό αριθμό και εσύ είσαι ο Θανάσης ή ο Θρασύβουλας ή όποιος είναι αυτός που ζητάνε τέλοσπάντων. Μα είμαι γυναίκα μαντάμ (και η φωνή μου δεν αφήνει αμφιβολία περι τούτου)! Ε,τότε ποιά είσαι και γιατί μου κρύβεις τον Θρασύβουλα? Επίσης, θεωρώ εντελώς ηλίθιο να παίρνει κάποιος τηλέφωνο και αντί να πει τι και ποιόν θέλει, να ρωτάει τι είναι εκεί. Άλλες περιπτώσεις κατά τις οποίες το χρήσιμο τηλέφωνο γίνεται ενοχλητικό(τατο):

Περίπτωση α ("Να σας κάνω μια ενημέρωση...")

Μπορεί να είναι εκπρόσωπος κέντρου αδυνατίσματος, που ενημερώνει ότι επιλέχθηκε ο αριθμός σου τυχαία και σου προσφέρει δωρεάν λιπομέτρηση και προγράμματα κατά της κυτταρίτιδας. "Δεν ενδιαφέρομαι, ευχαριστώ", μην το κλείσουμε στα μούτρα και μας πούνε και γαϊδούρια! "Έχουμε και προγράμματα για το πρόσωπο, για να εξαφανίσουμε τις ρυτίδες" η απάντηση. Μπορεί να είναι από εταιρεία σταθερής ή κινητής τηλεφωνίας ή και τα δύο μαζί. Διασκεδάζω πάρα πολύ όταν παίρνουν από την εταιρεία στην οποία είμαι πελάτισσα και με ενημερώνουν ότι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μπορώ να απαλλαγώ από το πάγιο του ΟΤΕ. "Ξέρετε, είμαι ήδη συνδρομήτρια στην εταιρεία σας..." Ακολουθεί αμήχανη σιωπή και αμέσως μετά "Μα βέβαια! Πήρα απλά να ρωτήσω αν είστε ευχαριστημένη!".( Τώρα που το ξανασκέφτομαι μάλλον δεν θα έπρεπε να διασκεδάζω, αλλά να ανησυχώ... ) Προ κρίσης έπαιρναν και από τράπεζες και μοίραζαν με το κιλό πιστωτικές και δάνεια. Κανένας σεβασμός σε ωράρια (γιατί μπορεί πρωί πρωί με την αυγούλα κάποιος να θέλει να κλείσει πρόγραμμα λασποθεραπείας, τι πιο λογικό?), κανένας σεβασμός στο "Οχι, ευχαριστώ". Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αν το κλείσω στο τρίτο -χωρίς ανταπόκριση- "όχι, ευχαριστώ" δεν είμαι εγώ η αγενής της υπόθεσης.

Περίπτωση βου (τα ηχογραφημένα)

Ντριν το τηλέφωνο, "Παρακαλώ" λες, "Γεια σας!" λέει με ενθουσιασμό η άγνωστη φωνή. Παύση. "Γεια σας" λες κι εσύ. "Θα θέλαμε τη συμμετοχή σας στην έρευνα μπλα μπλα μπλα...". Δύο θέματα έχω με αυτό: αφενός αν θέλεις φιλαράκο τη συμμετοχή μου στην έρευνά σου, να πάρεις αυτοπροσώπως, αφετέρου κάθε φορά αισθάνομαι ηλίθια που έχω πει "γεια σας" στον τηλεφωνητή. (Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και τα ηχογραφημένα μηνύματα που ενημερώνουν για τις προσφορές πολυκαταστημάτων)

Περίπτωση γου ( οι υποψήφιοι)

Δε φτάνει που γεμίζουν τον τόπο με ιλουστρασιόν φυλλάδια με τις φάτσες τους και τα φοβερά έργα που ΘΑ κάνουν, αρκεί βεβαίως να τους ψηφίσεις. Δε φτάνει που γυρίζουν στις λαϊκές αγορές και συστήνονται ακόμα και στα κολοκυθάκια (ποντάρουν στην ακρίβεια, σου λέει ο υποψήφιος : σιγά μη χαραμίσει ο άλλος τη ντομάτα για να την πετάξει σε μένα, χα!). Δε φτάνει που κάνουν τουρ στις γειτονιές τάχα μου για να ακούσουν τα προβλήματα του λαού και κουνάνε το κεφάλι πάνω κάτω δήθεν με συμπόνια και λένε ότι αυτοί όλα θα τα φτιάξουν όταν βγουν (τις προάλλες πέτυχα σε μια διασταύρωση έναν υποψήφιο δήμαρχο που μοίραζε προεκλογικά φυλλάδια στα διερχόμενα αυτοκίνητα, πάλι καλά που δεν είχε κανέναν κουβά να τους πλένει και τα τζάμια). Δε φτάνουν όλα αυτά, πρέπει να μας τα λένε και από το τηλέφωνο. Γενικά κάθε φορά που πλησιάζουν εκλογές αισθάνομαι ιδιαίτερα δημοφιλής, καθώς μου τηλεφωνούν πολλοί και διάφοροι και με φωνή που στάζει μέλι με ενημερώνουν ότι ο κύριος ... , που δεν τον ξέρω αλλά αυτό δεν έχει καμμία σημασία, θα βγάλει λόγο την επόμενη βδομάδα και θα χαρεί πάρα πολύ αν πάω να τον ακούσω. Το ωραίο είναι ότι μου τηλεφωνούν και από τους γύρω δήμους (υποθέτω γιατί μπορεί να ακούσω όλα τα φοβερά που ΘΑ κάνουν όταν βγουν δήμαρχοι/σύμβουλοι κλπ κλπ και από τον ενθουσιασμό μου να ζητήσω επιτόπου μεταδημότευση).

Για το τέλος άφησα ΤΗΝ περίπτωση, μάι πέρσοναλ φέιβοριτ που λένε. Αρκετά χρόνια πριν, έδινα μάθημα στη σχολή και είχα κλείσει το κινητό. Μόλις βγαίνω από το αμφιθέατρο το ανοίγω και βρίσκω ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή: μια κυρία ζητούσε από μια γιατρό να της κλείσει ραντεβού για τον άντρα της, γιατί μπλα μπλα μπλα και να επικοινωνήσει μαζί της στο τηλέφωνό της... Παίρνω κι εγώ την κυρία και της εξηγώ ότι έκανε λάθος και δεν άφησε μήνυμα στη γιατρό. Η κυρία επιμένει ότι δεν έκανε λάθος και με αποκαλεί "γιατρέ"! Της ξαναεξηγώ ότι δεν είμαι γιατρός, αλλά φοιτήτρια, και απλά ήθελα να την ενημερώσω ότι έκανε λάθος στο τηλέφωνο. Τίποτα αυτή, γιατρέ και γιατρέ να μου λέει και στο τέλος με έβρισε κιόλας γιατί, λέει, δεν ήθελα να της κλείσω ραντεβού και μου το έκλεισε. Εδώ που τα λέμε τι επικοινωνι- ολόγος, τι ουρ- ολόγος! Σιγά τη διαφορά. Τον λήγοντα τον έπιασε...