Η Φαντασία στην Εξουσία!

Η Olive Tree Girl μου χάρισε το "Βραβείο Φαντασίας" και την ευχαριστώ πολύ - πολύ!

Πρέπει να γράψω 5 πράγματα που μου αρέσουν σε ό,τι καλλιτεχνικό/δημιουργικό κάνω.Έχουμε και λέμε:

1. Σε πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησα μαθήματα πιάνου. Δεν υπερβάλλω όταν λέω ότι έμαθα να διαβάζω το πεντάγραμμο πριν καλά-καλά μάθω να διαβάζω και να γράφω (όταν στο μάθημα των θεωρητικών οι υπόλοιποι έγραφαν διαγώνισμα,εγώ τα έλεγα προφορικά στη δασκάλα!) Μπορεί τελικά να μην έγινα η θηλυκή version του Δ. Σγούρου, αλλά όλα αυτά τα χρόνια έζησα κάποιες πολύ όμορφες (και κάποιες πολύ άσχημες, για να είμαι ειλικρινής) στιγμές, μάζεψα εμπειρίες, γέλασα με την απορία ενός παιδικού φίλου μου ο οποίος δεν καταλάβαινε πως έβγαζα νόημα από όλα αυτά τα μαύρα σημαδάκια και τις γραμμούλες και έζησα πολλές φορές τη φοβερή εμπειρία του χειροκροτήματος.(Δε συγκρίνεται με τίποτα ρε παιδιά, τι να λέμε τώρα!)

2. Εκτός από την μουσική, μου αρέσει πολύ και η ζωγραφική. Να ζωγραφίζω εγώ, αλλά και να βλέπω τα έργα άλλων. Νομίζω ότι κάθε έργο είναι ο καθρέφτης του δημιουργού του.

3. Δημιουργικό θεωρώ και το διάβασμα. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να ακονίζεις το μυαλό σου και να αφήνεις τη φαντασία σου ελευθερη. Χάρη στον ιδιαίτερο ζήλο που έχω δείξει σε αυτή τη δημιουργική απασχόληση σε λίγο θα περπατάω, θα κάθομαι και θα κοιμάμαι πάνω σε βιβλία (σύντομα θα ακολουθήσει σχετικό post).

4. Η μεγάλη μου αγάπη, όμως, είναι το γράψιμο. Τα πρώτα μου κείμενα και ποιήματα (χα χα χα!) είχαν δημοσιευθεί στην εφημερίδα του σχολείου (και, ναι, εννοείται ότι έχω αρχείο με όοοολα τα φύλλα...τι θα έχω να δείχνω στα παιδιά μου και στα εγγόνια μου?)

5. Να πω και για μια τέχνη στην οποία απέτυχα παταγωδώς? Το κέντημα! Ξεκίνησα ένα όταν ήμουν τρίτη δημοτικού και καμια εικοσαριά χρόνια αργότερα βρίσκεται κλεισμένο -μισοτελειωμένο και παραπονεμένο- σε μια ντουλάπα. Δεν το κατέχω το σπορ, δεν το κατέχω λέμε!

Θέλω να χαρίσω το βραβείο φαντασίας σε όλους εσάς, μαζί με ένα (φανταστικό) τραγούδι!