Λόγια μεγάλων ανδρών...

... ή γυναικών, δεν ξέρω! Άλλωστε τα στιχάκια που είναι γραμμένα πίσω από τα χαρτάκια του ημερολογίου σπάνια συνοδεύονται από την υπογραφή του... ποιητή. Φαντάζομαι ότι θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον αυτό το επάγγελμα, να γράφεις ή να διαλέγεις στιχάκια για το ημερολόγιο. Θα έλεγα ότι είναι ένα από τα τρία ονειρεμένα επαγγέλματα για μένα (τα άλλα δύο είναι α) δοκιμάστρια σοκολάτας και β) σεναριογράφος σαπουνόπερας). Τα στιχάκια χαρακτηρίζονται από μεγάλη ποικιλία, άλλες φορές είναι διδακτικά (τύπου: "κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε"), προειδοποιητικά ("όποιος νύχτα περπατεί λάσπες και νερά πατεί", αν και αυτό κάπως αλλιώς το ήξερα...),καμιά φορά τα λευκά χαρτάκια γίνονται το βήμα για βαρυσήμαντες δηλώσεις ("Στο μετερίζι της ανθρωπιάς και στης τιμής το χρέος, εκεί θα στέκω όσο ζω κι ας είμαι ο τελευταίος!") ή ακόμα και για κοινωνική κριτική ("Για τον παρά είναι έτοιμος το παν να διαπράξει, ακόμα -το πιστεύετε;- και μια ωραία πράξη!". Αυτό έχει και την υπογραφή του σατιρικού ποιητή Κωνσταντίνου Σκόκου.). Εννοείται ότι δεν λείπουν και οι ερωτοχτυπημένοι επίδοξοι ποιητές (" Αγάπησέ με Ανθούλα μου, γλυκιά χρυσή μου ελπίδα, καθώς κι εγώ σ'αγάπησα την ώρα που σε είδα"). Τα στιχάκια των ημερολογίων είναι -για μένα τουλάχιστον- ο πιο γρήγορος και αλάνθαστος τρόπος για να φτιάξει το κέφι! Ένα από αυτά μου άρεσε τόσο πολύ, που το φύλαξα και το κοιτάζω κάθε φορά που συνειδητοποιώ ότι κοντεύω να γίνω το alter ego του Γκρινιάρη. Άλλωστε το αγαπημένο μου στρουμφάκι ήταν, είναι και θα είναι ο Χαχανούλης. Ιδού!