Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

"Ποιός είναι αυτός ο ΙΚΑΣ?"


Αυτό αναρωτιέται ο Κώστας Χατζηχρήστος στην ταινία " Της κακομοίρας", αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ από το πρωί ως άλλος "Ζήκος" (στο πιο girly και χαριτωμένο βέβαια. Και στο πιο ξανθό) και απάντηση δεν παίρνω. Το μόνο που διαπίστωσα, για μια ακόμα φορά, είναι ότι ο...ΙΚΑς , όποιος κι αν είναι τελικά, είναι πολύ κακός οικοδεσπότης.

Σηκώνομαι απ'το άγριο χάραμα, για να τα παρουμε από την αρχή, και πηγαίνω στο ΙΚΑ της περιοχής μου, να πιάσω σειρά. Μόλις φτάνω, επτά και κάτι ψιλά, έξω από τη κλειστή πόρτα πέντε-έξι που (απ'ο,τι συμπεραίνω από μισόλογα) είναι εκεί από τις έξι και κατι(!) με ρωτάνε με ένα στόμα, μια φωνή: "Μητρώο ή παροχές?" (κατά το "Ελευθερία ή Θάνατος?"). "Στο μητρώο, για μια ανανέωση" απαντώ και ένας παππούς που έχει πάρει πάνω του το θέμα της τήρησης σειράς προτεραιότητας μου βουτάει το βιβλιάριο και το τοποθετεί σε μια από τις δύο στοίβες που έχουν ήδη σχηματιστεί. Μια κυρία με ρωτάει "Γιατί δεν το έχεις το μωρό στο οικογενειακό βιβλιάριο καλέεεε?!?". Με τα πολλά καταλαβαίνω ότι προφανώς παρεξήγησε την απάντηση που έδωσα στον guardian angel των βιβλιαρίων και νομίζει ότι ήρθα να ανανεώσω το βιβλιάριο του μωρού μου (λογικό, τι μητρώο, τι μητρότητα!).Της εξηγώ ότι καταλαβε λάθος. "Α, δηλαδή δεν έχεις μωρό?" με ρωτά με φανερή απογοήτευση κι εγώ, με πόνο ψυχής, της απαντώ αρνητικά, την ίδια στιγμή που αυτή κάνει delete στη λίστα με τις ερωτήσεις που ετοιμαζόταν να μου κάνει: για το φύλο, το όνομα, το βάρος, το ύψος, τη γέννηση -εί δυνατόν και τη σύλληψη- του ανύπαρκτου τέκνου μου. Περνά σιγά-σιγά η ώρα, μαζευόμαστε κόσμος και λαός, δυο-τρείς που πάνε να κάνουν απατεωνιά με τα βιβλιάρια τους κάνει με τα κρεμμυδάκια ο παππούς που φυλάει καραούλι, πάει επιτέλους 8!

Ανεβαίνουμε όλοι μαζί στο μητρώο, ο ακούραστος παππούς, που δεν αφήνει να πλησιάσει κανείς το μηχάνημα με τους αριθμούς προτεραιότητας,αναλαμβάνει τη διανομή των βιβλιαρίων στους κατόχους μαζί με νουμεράκι (τι στο καλό, ντούρασελ έχει?) και περιμένουμε όλοι μαζί, μια χαρούμενη ατμόσφαιρα, να εξυπηρετηθούμε. Οκτώ και πέντε. Τίποτα! Οκτώ και δέκα. Τίποτα! Οι υπάλληλοι, με τον καφέ ανα χείρας, σουλατσάρουν πισω απ'το γκισέ μέχρι να ανοίξουν λέει οι υπολογιστές (μόνοι τους? wow!). Οκτώ και τέταρτο, εμπρός, μαρς!

Έρχεται η σειρά μου και πετυχαίνω το μεγαλύτερο στραβόξυλο που έχω συναντήσει ποτέ σε δημόσια υπηρεσία. Με ενημερώνει με ξινισμένο μούτρο ότι έχει φρικτό πονοκέφαλο και να πώ γρήγορα, λέει, τι θέλω. "Μπλα, μπλα, μπλα, σας παρακαλώ!" εξηγώ απλά και περιεκτικά. Δεν καταλαβαίνει. "Μπλα, μπλα, μπλα" ξαναλέω το ποιηματάκι και εξακολουθεί να με κοιτάζει με ύφος που με κάνει να αναρωτιέμαι αν έχω γίνει πράσινη κι έχουν φυτρώσει στο κεφάλι μου κεραίες. Ξαναεξηγώ, της δείχνω τα δικαιολογητικά που έχω μαζί μου (έχω έρθει οργανωμένη η ρουφιάνα!), κάνω σχέδια και χειρονομίες (κομψές καλέ, για να εξηγήσω, τι φανταστήκατε?), μόνο κλακέτες δεν χορεύω, έτσι, για να φέρω έναν αέρα βαριετέ στο γκρίζο κτίριο (και πού ξέρεις, μπορεί να έχει ξεπέσει τριγύρω και κανένας scouter του "Lord of the Dance" και να τον μαγέψει η χάρη μου). Με τα πολλά, ανάβει ο γλόμπος πάνω από το κεφάλι της, "ωραια" σκέφτομαι "ζεστάθηκε το μηχάνημα και πήρε μπρος", αλλά η άσπλαχνη και άκαρδη με παρατάει συξυλη και πηγαίνει σε μια συνάδελφό της. Μετά από ένα πεντάλεπτο ψου-ψου-ψου, η συνάδελφος με καλεί για να με εξυπηρετήσει εκείνη. ΟΚ, τουλάχιστον αυτή δε φαίνεται να έχει πονοκέφαλο. Μου ζητά η number 2 ένα-ένα τα δικαιολογητικά. Τα δίνω. "Φωτοτυπία ταυτότητας?" Ωπα, αυτό δεν ήταν στα δικαιολογητικά! Αλλά είπαμε, είμαι οργανωμένη κι έχω μια μαζί μου. "Φωτοτυπία από το τάδε έγγραφο?" Ουγκ? Τι λέει? Τολμώ να ψελλίσω ότι η βεβαίωση που της έχω δώσει την καλύπτει (σίγουρο αυτό λέμε!), αλλά επιμένει, θέλει φωτοτυπία και κακώς δεν την έχω λέει. Sorry κιόλας που δεν μύρισα τα νύχια μου μαντάμ! Εν τω μεταξύ δίπλα της έχει ένα ωραιότατο φωτοτυπικό, αλλά αν βγάλει μια φωτοτυπία μάλλον θα πέσει έξω το κατάστημα! Ευτυχώς έχω μαζί και τον Daddy, που σπεύδει με ταχύτητα φωτός απέναντι για φωτοτυπίες και επανέρχεται. Η number 2 με στέλνει πρωτόκολλο, πάω πρωτόκολλο, επιστρέφω. Αυτή έχει πιάσει ψιλή κουβέντα στο τηλέφωνο και περιμένω:

α)να το κλείσει
β)να εξυπηρετήσει έναν άλλο κύριο
γ)να βοηθήσει τη διπλανή της που έχει κάποιες απορίες
δ)να πιεί καφέ.

Τελικά αποφασίζει να μου διαθέσει λίγο χρόνο, αλλά στην πορεία μετανιώνει και πετάγεται μέχρι τη διπλανή της για ένα ακόμα φεστιβάλ ψου-ψου-ψου. Σε αυτό το σημείο ένας κύριος που περιμένει τη σειρά του (και γυαλίζει επικίνδυνα το μάτι του) αρχίζει να χτυπιέται, να τσιρίζει και να βρίζει τους πάντες και τα πάντα. Η αλήθεια είναι ότι έχει απόλυτο δίκιο, αλλά τι τα θές, που τσιρίζει μέσα στο αυτί μου ο γελοίος! Λίγο πριν ο κύριος αρπάξει κανέναν από το γιακά, η number 2 επιστρέφει και με στέλνει στη number 3! Τρείς υπάλληλοι (κι ένας στο πρωτόκολλο, τέσσερις στο σύνολο!) δουλεύουν για πάρτη μου! Ε, ρε μεγαλεία! Η number 3, όμως, είναι αυτή με τις απορίες, έτσι ουσιαστικά της υπαγορεύει η διπλανή της τι να κάνει και αυτή απλά βασανίζει το πληκτρολόγιό της. Παρένθεση: γιατί ενώ όλες οι προκηρύξεις για το δημόσιο απαιτούν πιστοποιητικό για τους υπολογιστές, εγώ σπάνια πετυχαίνω υπάλληλο που δεν πληκτρολογεί με το ένα δάκτυλο (στο τσακίρ κέφι με τα δύο) και δεν κοιτάζει την οθόνη σαν να τη βλέπει πρώτη φορά? Κλείνει η παρένθεση. Τελικά σπεύδει η number 2 για βοήθεια, πράγμα που δίνει αφορμή στον κύριο με τη λάμψη στο μάτι να κατεβάσει μερικές δοξολογίες ακόμα, αλλά δε με νοιάζει, γιατί η Οδύσσειά μου παίρνει τέλος!

Ναι,παίρνω πίσω το βιβλιάριό μου, που ολοκλήρωσε την τουρνέ στα χέρια των υπαλλήλων, και -σας το ορκίζομαι- ένα δάκρυ κυλά στο μάγουλό μου. Τέτοια συγκίνηση, ούτε το Oscar να μου έδιναν. Καταπολεμώ την τρελή επιθυμία να ευχαριστήσω την μαμά μου, τον μπαμπά μου και τον σκηνοθέτη μου, η οποια παλεύει με την -εξίσου τρελή- επιθυμία να πέσω στα γόνατα και να φιλήσω το τίμιο τσιμέντο του πεζοδρομίου, μόλις βγαίνω από το κτίριο. Και οι δύο επιθυμίες πάνε περίπατο μόλις διαπιστώνω ένα αρκετά σοβαρό λάθος στο βιβλιάριο...Και από ποιά να ζητήσω εξηγήσεις? Από τη number 1, τη number 2 ή από τη number 3? Η απάντηση που πήρα είναι ότι "φταίει το... σύστημα!". Αλήθεια, ένα άλλο ΙΚΑ, το "
Ιδρυμα Καθαρού Αλκοόλ" κάπου στα Πατήσια, λειτουργεί ακόμα...?

ΥΓ: Δε βαριέσαι υπάρχουν και χειρότερα...Θυμάστε τι έπαθε ο Γιάννης Γιοκαρίνης?

28 σχόλια:

  1. η αχαριστία μανδάμ είναι κακός σύμβουλος.
    Σκέψου θετικά!
    σου φτιάξαν την μέρα και μια ωραιότατη ανάρτηση στο μπλογκ.
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Nαι βρε,κοίτα τι ωραία ανάρτηση μας παρουσίασες!! χα χα χαααα!!!
    Λοιπόν, εγώ έχω πάθει το ακόμα χειρότερο σε δημόσια υπηρεσία. Πήγα όταν παντρεύτηκα να γραφτώ στην μερίδα του άντρα μου και μια ολόκληρη υπηρεσία είχε κάνει λάθος και προσπαθούσε να με πείσει ότι ο άντρας μου είναι ... ήδη παντρεμένος με κάποιαν άλλη. Μάλιστα μου έδωσαν να καταλάβω ότι τους είχα διακόψει τον καφέ τους και ήμουν ενοχλητική. Ακουσα αμέτρητες φορές το "Κυρία μου, πόσα έχουν δει τα μάτια μας εμάς" μέχρι να αποφασίσουν να το ψάξουν καλύτερα και να διαπιστώσουν το λάθος.
    Χαμογελάμε σε όλες αυτές τις ταλαιπωρίες, τι άλλο να κάνουμε?
    Φιλιά, καλό βράδυ:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συγνώμη κορίτσια αλλά όλες αυτές οι ιστορίες με κάνουν και ανακατεύομαι και μόνο στη σκέψη ότι εμείς τους πληρώνουμε... μου έρχεται να τους απολύσω. Τους κακούς εργαζόμενους εννοώ, τους βολεμένους, υπάρχουν και άνθρωποι που επωμίζονται και τη δουλειά των άχρηστων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. χαχαχαχαχα
    γιου μεικ μαι ντευ πρωι πρωι βρε Ντοροθακι
    τωρα καταλαβαινω γιατι εγω 27 χρονια στο Δημοσιο παιρνω μπραβο οποτε ειμαι σε θεση που εχω παρε δωσε με πολιτες.
    Μεχρι λουλουδια μου εχουν φερει.
    Γιατι μαλλον, δεν ειμαι ξινη, προσπαθω οσο μπορω να εξυπηρετησω -και καμμια φορα περαν των καθηκοντων μου- και χαμογελαω.
    Τωρα καταλαβα...!!!!
    Γελασα με την καρδια μου καλη μου.
    Αυτα παθαινω και γω στις δημοσιες υπηρεσιες που πηγαινω. Ρε τι συναδελφος λεω, με αγριοκοιταν.. οποτε δεν το ξαναλεω γιατι δεν πιανει.
    φιλακια για μια ομορφη μερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Dorothy μου συγχαρητήρια για το βιβλιάριο! Και την ευχαριστήρια ομιλία έπρεπε να την βγάλεις μόλις τέλειωσες :)
    Άντε βρε σου εύχομαι να χρειαστεί να ξαναπάς σε καμιά δεκαριά χρόνια να 'χουν μάθει οι υπάλληλοι να χρησιμοποιούν pc που φυσικά μέχρι τότε θα έχουν και touch screen τρομάρα τους και δεν θα χρειάζεται να ξέρουν δακτυλογραφία. Ή ακόμα καλύτερα θα τους δίνουν φωνητικές εντολές και θα τις εκτελούν..! Τεσπα παρασύρθηκα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. http://majman.net/fly_loader.html

    Εάν δουλεύετε στον δημόσιο τομέα και βαριέστε, πατήστε τον ανωτέρω
    σχετικό υπέρ σύνδεσμο.

    Αν δεν είσθε δημόσιοι υπάλληλοι, πατήστε το για να νοιώσετε έστω και λίγο την
    δική τους παραγωγικότητα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αααα τέλεια!!! Σε λίγες μέρες θα αρχίσω κι εγώ τα πάρε δώσε με τον ΙΚΑ καθώς ξεκινάω πρακτική και θα αποχωριστώ την ασφάλιση των γονιών μου. Πίκρα...και όλα ήταν τόσο όμορφα ως τώρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Έχεις βιβλιάριο στα χέρια σου! Αυτό είναι το σημαντικό! Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους και ολα τα "νούμερα" που σε "εξυπηρέτησαν" έχουν δικαίωμα στο λάθος! Ασε που αν ψάξεις να βρείς το "σωστό" θα καταλήξεις με αλμπουμ φωτογραφιών αντι για βιβλιάριο! Αστο που σου λεω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αμάν ρε Dorothy δεν ήξερες καμιά προισταμένη να στην κάνει τη δουλειά σου στο πεντάλεπτο.ΙΚΑ ειναι αυτό. Άντε και καλή τσικνοπέμπτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. εχθές καλή μου πέρασα τρεις ώρες ακριβώς στο Ταμείο Προνοίας Δικηγόρων Αθηνών (ή όπως αλλιώς μας λένε τώρα, δεν θυμάμαι) για να γράψω αιματολογικές εξετάσεις. Και αφού εδέησε η γιατρός να έρθει κι έφτασε κι η σειρά μου, από τη χαρά μου έφυγα χωρίς να ελέγξω το βιβλιάριο και στο δρόμο διαπίστωσα ότιτελικά μου είχε γράψει υπέρηχο για όζους θυρεοειδούς(;;;;;). Μάλλον θα κάνω και ιδιωτική ασφάλιση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. χαχαχαχα!!!!!!!!!! Να 'σαι καλά!!!
    Τί γέλια έκανα!
    Αυτή η φράση σου..."αν έχω γίνει πράσινη κι έχουν φυτρώσει στο κεφάλι μου κεραίες"... όλα τα λεφτά, χαχαχα!!!
    Έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα γράφεις! Έτσι και χειρότερα! Στο τέλος λες... τί ζήτησα ρε παιδια;;;;;;
    Μόνο στην Ελλάδα γίνονται αυτά τα πράγματα... ούτε στις τριτοκοσμικές χώρες δεν θα συναντήσεις κάτι τέτοιο!
    Με βλέπεις αγανακτισμένη αλλά επειδή για πολλά χρόνια πέρασα μια δύσκολη κατάσταση που έπρεπε να πηγαίνω και να ξαναπηγαίνω στο ΙΚΑ για να μου δικαιολογούν διάφορα,βίωσα από κοντά την αδιαφορία και την αναλγησία όλων αυτών των υπαλλήλων και του συστήματος! Απαράδεκτη κατάσταση!

    Καλησπέρα και φιλάκια πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Το χρυσό ΠιΠι
    Εχεις δίκιο Χρυσό ΠιΠι και σε ευχαριστώ που με επαναφέρεις στην τάξη! Αν δεν είχα χάσει ένα ολόκληρο πρωινο πηγαίνοντας από γκισέ σε γκισέ, τώρα δεν θα είχα τίποτα να γράψω, χαχαχα! :)


    @Ελενα
    Αφού έχουν δεί τα μάτια τους, ξέρουν αυτοί!!! Σοβαρά τώρα, αυτό που με ενοχλεί είναι το ότι δεν μπαίνουν καν στον κόπο να δουν αν το λάθος (τους) μπορεί να διορθωθεί. Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @Margo
    Εχεις δίκιο,γιατί όσο χιουμοριστικά κι αν το δούμε, η ουσία είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις η ταλαιπωρία είναι φοβερή. Και ξέρω από πρώτο χέρι ότι την πληρώνουν τελικά, εκτός από το κοινό, και οι λίγοι υπάλληλοι που διαθέτον φιλότιμο και δεν κοιτάνε να λουφάρουν (υπάρχουν και τέτοιοι). Φιλάκια πολλά Margo!

    @ Aliki
    Μεγάλη υποθεση το χαμόγελο! Εχω δουλέψει στο δημόσιο (με σύμβαση βέβαια) και μάλιστα σε πάρε-δώσε με το κοινό. Μπορεί να υπήρχαν και δύστροποι πελάτες (πρέπει να κάνω μια ανάρτηση γι' αυτούς!) αλλά οι περισσότεροι είχαν δίκιο που διαμαρτύρονταν, γιατί συνήθως τους ταλαιπωρούσαν άδικα. Τι να κάνουν οι άνθρωποι... Είναι φοβερο πόσο ευγενικοί ήταν όταν τους μιλούσες ευγενικά. (Λουλούδια ε? Ωραία! Εμένα μου έφερναν σοκολάτες συνήθως! Κι ένας παππούλης μια φορά μου είχε φέρει ένα παστέλι, γιατί ήμουν λέει πολύ ευγενική. Με είχαν καταλάβει ότι είμαι γλυκατζου, χαχαχα!) Το συνάδελφος δεν πιάνει, νομίζουν ότι το λές ψέμματα για να σε εξυπηρετήσουν καλύτερα! Φιλάκια πολλά Αλίκη, καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @Dorothea
    Την επόμενη φορά θα τον βγάλω τον λόγο και θα πάω και με βραδυνό, επίσημο ενδυμα! Το σύστημα με τις φωνητικές εντολές ακούγεται εξαιρετικά χρήσιμο, μπορείς να φτιάχνεις και νύχια συγχρόνως :p Καλό σου βράδυ!



    @Το χρυσό ΠιΠι
    χαχαχα! Καλό! Η έκφραση "βαράω μύγες" απέκτησε καινούριο νόημα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @lena_zip
    Δε φαντάζεσαι πόσο μου έχει στοιχίσει που έφυγα (υποχρεωτικά) από την ασφάλιση των γονιών μου και πήγα ΙΚΑ. Ηθελα να πάω σ'ενα γιατρό, πήγαινα. Τώρα μέχρι να μου κλείσουν ραντεβού έχω γίνει καλά! Φιλάκια!


    @One Happy Dot
    Το γεγονός ότι μου επέστρεψαν το βιβλιάριο μου και όχι κανένα διαφημιστικό φυλλάδιο για delivery, ομολογώ ότι ήταν μια νίκη! Και βέβαια έχουν δικαίωμα στο λάθος, αλλά πρόκειται για κάτι αρκετά σοβαρό και δε θα πάθαιναν υπερκόπωση αν προσπαθούσαν να δουν μήπως μπορούν να το διορθώσουν. Εχω κι εγώ κάτι απαιτήσεις, χαχαχα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @barel
    Δεν είχα γνωστή... ούτε προισταμενη, να τελειωσω σε πέντε λεπτά, ούτε υφισταμενη, να μου βγάλει τη φωτοτυπία, εστω! Καλή Τσικνοπέμπτη και σε σένα :)


    @Κοκκινοσκουφίτσα
    Καλέ τι κόλλημα είναι αυτό με τον θυρεοειδή? Ειχα πάει (σε ιδιωτικό, παρακαλώ!) για υπερηχογράφημα ανω-κάτω κοιλιας, ειχα προετοιμαστεί (κοινώς, είχα πιει ένα βυτιοφόρο νερό) και μου λένε "Περάστε για το υπέρηχο θυρεοειδούς"!!! Πάντως μπορείς να το εκμεταλλευτείς και να κάνεις μια προληπτική εξετασούλα. Φαντάζεσαι να σου είχε γράψει καμια εξέταση για προστάτη!χαχαχα! Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @eirini
    Θυμάμαι πριν από καμια δεκαριά χρόνια, είχα πάει με την μαμά μου στο ΙΚΑ για να πάρουμε το εισιτήριο για να κάνει μια εγχείρηση η γιαγιά μου. Πήγαμε καμιά δεκαριά φορές από γραφείο σε γραφείο, για να μας βάλουν από μια σφραγίδα. Στην τελική δεν ζητάς κάτι παράλογο, κάτι που δικαιούσαι ζητάς. Εμένα τώρα, το λάθος που έκαναν είναι ότι θα μείνω ένα μήνα χωρίς ασφάλιση, γιατί έτσι λεει τους το βγάζει το σύστημα! Λες και δεν πληρώνουμε εισφορές! Ουφ, τα'χω πάρει! Καλό βραδυ Ειρήνη, φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. xaxa!!!εισαι απιστευτη..αν δεν περνουσες ολο αυτο πως θα μ εκαμνες να γελασω τωρα??συγγνωμη ξερω ταλαιπωρηθηκες εχεις χιλια δικια ...αλλα ο τροπος που τα μεταφερεις ειναι ταλαντουχος...παντως δεν εχασες το χιουμορ σου...εγω στη θεση σου θα ιχα τοσα νευρα ...δεν θα μιλιομουν!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Χαχαχαχαχα!Αθάνατο ΙΚΑ!Δεν έχει αλλάξει τίποτα βρε παιδί μου στα 15 χρόνια που λείπω από την Ελλάδα!
    Εγώ όταν πήγα για κάτι χαρτιά που χρειαζόμουνα για ένα διαγωνισμό στην Δημαρχεία,χαρούμενη γιατί ως παντρεμένη με δύο παδιά είχα πολλά μόρια,προσπάθησαν να με πείσουν πως είμαι ανύπανδρη και άτεκνη!
    Μπάχαλο σκέτο!
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Εγω δακρυσα απο απελπισια γιατι θυμηθηκα που τα χω περασει κι εγω αυτα (και χειροτερα μη σου πω) στον ΟΑΕΕ (πρωην καλο ΤΕΒΕ).Αν μπορουσαμε να το δουμε ολοι χιουμοριστικα στο τελος, θα ταν καλυτερα, γιατι αλλιως δεν επιβιωνεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Δεν ηξερες, δεν ρωταγες... στο ΙΚΑ πηγες χαχα.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Χαχαχαχα μπράβο καταπληκτικό το κείμενο. Πόσο αληθινά είναι όλα αυτά που περιγράφεις… Δυστυχώς κατά καιρούς τα αντιμετωπίζουμε κι εμείς σε διάφορες υπηρεσίες. Ευτυχώς που έχουμε τα blog για να συμπαραστεκόμαστε ο ένας στον άλλον! Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @παπαρουνα
    Τι να κάνω Παπαρουνίτσα μου? Προκειμένου να τα σκέφτομαι και να βράζω στο ζουμί μου, τα γράφω και ξεθυμαίνω, χαχαχα! Φιλάκια, καλό Σαββατοκύριακο!



    @Μάτα
    Ωχ! Αυτό μου θυμίζει μια ταινία που είδα πρόσφατα στην TV, με τη Τζουλιαν Μουρ. Προσπαθούσαν να την πείσουν ότι το παιδί της δεν υπήρξε ποτέ και ήταν δημιούργημα της φαντασίας της. Ολα από τη ζωή είναι βγαλμένα τελικά, από το ΙΚΑ θα εμπνεύσθηκαν το σενάριο, χαχαχα! Φιλιά, καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @Marietta
    Αν χάσουμε και το χιούμορ μας...Εχω ακούσει πολλά και για τον ΟΑΕΕ. Κάθε ταμείο ασφάλισης και καημός, τελικά, κάθε καημός και δάκρυ! Φιλιά, καλό Σ/Κ.


    @Δημιουργία
    Ηξερα, μα τι να κάμω? Έπεσα στην ανάγκη τους, χαχαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @Aspa
    Μπλογκινγκ αντί ψυχοθεραπείας, χαχαχα! Μια φορά πήγα, πήρα αριθμό, πήγα στο κέντρο της Αθήνας για άλλες δουλειές, ξαναγύρισα (σύνολο 2 ώρες) και μετά περίμενα άλλο ένα δίωρο περίπου για να εξυπηρετηθώ! Απίστευτη εμπειρία! Φιλιά, καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Xαχαχαχα !!!! Γράφεις απίστευτα χιουμοριστικά !!
    Είναι μαρτύριο αυτά τα διαδικαστικά στα διάφορα ταμεία , αλλά ο τρόπος που τα περιγράφεις με έκαναν να χαμογελάω με τα χάλια μας !!!!
    Μια γελαστή καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Έχω την εντύπωση ότι όλοι μας έχουμε να περιγράψουμε τέτοιες τραγελαφικές καταστάσεις! Πού να σου πω την δικιά μου ιστορία, όταν προσπάθησα να κάνω έναρξη εργασιών στην εφορία... Όντας Κύπρια (τότε η Κύπρος δεν είχε ενταχθεί ακόμα στην ΕΕ)έβγαλα μέχρι και πράσινη κάρτα! Άσε που ήταν εκείνος ο Ιούλιος που στην Αθήνα είχε κάνει κατακλυσμό και είχε "πέσει το σύστημα" στην εφορία και τους έμεισε πεσμένο για καμιά βδομάδα...
    Πάντως το ότι το αντιμετωπίζεις με χιούμορ είναι σπουδαίο. Φοβερή περιγραφή έριξα τρελό γέλιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @αθηνα
    Τι να κάνω Αθηνά, το διασκεδάζω όσο μπορώ! Δύσκολο,γιατί η ταλαιπωρία ήταν απίστευτη, αλλά προσπαθώ! Καλό σου βράδυ, πολλά φιλιά!


    @olivetreegirl
    Βαρύ και ασήκωτο το "σύστημα"! Που να το σηκώσουν οι άνθρωποι! Πάντως, για να είμαι δίκαιη, πριν λίγες μέρες που πήγα στην εφορία πέτυχα μια πολύ εξυπηρετική υπάλληλο. Θέμα ανθρώπου είναι τελικά! Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Έτοιμοι για απογείωση?