Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Οι μουσικές που ακούγονται από τα σπίτια των γειτόνων




Σήμερα, όπως καθιστά σαφές ο όταν-μεγαλώσω-θέλω-να-γίνω-Τομ-Ρόμπινς  τίτλος της ανάρτησης, το μενού περιλαμβάνει τις μουσικές προτιμήσεις των γειτόνων μου. Έχω την τύχη να μένω σε πολύ ήσυχη περιοχή και με την πλειοψηφία των γειτόνων γνωριζόμαστε δεκαετίες. Εντάξει, δυο - τρεις καμιά δεκαριά εξ αυτών είναι λίγο κουτσομπόληδες (ανησυχώ ιδιαιτέρως γι' αυτόν που μόλις ακούσει ήχο πόρτας - σπιτιού ή αυτοκινήτου δεν έχει σημασία - κρεμιέται από το μπαλκόνι σαν τσαμπί σταφύλι σε αμπελώνα, για να έχει καλύτερη εικόνα)   και αδιάκριτοι και ρωτάνε εν ψυχρώ αν χώρισες, ποιος σου έστειλε ανθοδέσμη στη γιορτή σου, πόσα θα πληρώσεις στην εφορία φέτος κλπ κλπ, αλλά παράπονο δεν έχω: είναι όλοι πολύ καλοί άνθρωποι, ακόμα και μερικοί που είναι λίγο ( ή πολύ ) βλαμμένοι. Το σπουδαιότερο;  Όταν ακούνε μουσική σκέφτονται πάντα τους γείτονες τους: Σου λέει, γιατί να ακούς μουσική από το δικό σου σιντί πλέιερ και να ξοδεύεις ηλεκτρικό ρεύμα φίλε γείτονα; Θα δυναμώσω εγώ το volume, να ακούμε όλοι μαζί, αντάμα, και να μερακλώνουμε! Yeaaaaaah!

Θα ήμουν αχάριστη αν είχα παράπονο, διότι οι δισκοθήκες των γειτόνων διαθέτουν μεγάλη ποικιλία:

α) η φολκλόρ γιαγιά

Αυτή η λατρεμένη ύπαρξη ντύνει μουσικά όλες τις δραστηριότητές της με το "Μπήκαν τα γίδια στο μαντρί": σκούπισμα, ξεσκόνισμα, σιδέρωμα (βγάζει τη σιδερώστρα στο μπαλκόνι). Συγχρόνως τραγουδάει και χορεύει, με παρτενέρ τη σφουγγαρίστρα. Το πρόγραμμα συνεχίζεται, βεβαίως, και με άλλα άσματα, μάλλον από σιντί προσφοράς εφημερίδας για την Κυριακή του Πάσχα. Το κερασάκι στην τούρτα: με το ίδιο άσμα νανουρίζει το εγγόνι της.Στα μεγάλα κέφια, άδει Χριστοδουλόπουλο.

β) του σύγχρονου, λαϊκού ρεπερτορίου

Η ίδια γειτόνισσα, μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια όμως. Κάθε καλοκαίρι - στις 8 το απόγευμα, just - αρχίζει το show. Βέρτης, Ζήνα, Βανδή και Γονίδης τα αγαπημένα τους. Ίσως να ήταν λιγότερο ενοχλητικοί αν δεν ένιωθαν την ανάγκη να σιγοντάρουν τους αοιδούς με τις μελιστάλαχτες φωνούλες τους. Περιμένω τη στιγμή που θα τους καμαρώσω στο "Ελλάδα έχεις ταλέντο".

γ) η ψυχεδέλεια

Πολύ ήσυχη γειτόνισσα, από αυτές που δεν αντιλαμβάνεσαι την παρουσία τους. Σχεδόν αθόρυβη. Αραιά και που, ανοίγει τα παράθυρα και ακούει στη διαπασών τα άπαντα των Λεντ Ζέπελιν.

δ) το (σκουριασμένο) μέταλλο

Πενηντάρης, εργένης, ζει (ακόμα) με τη μαμά του. Εκ πρώτης όψεως, θα στοιχημάτιζες ότι το μουσικό γούστο του εντάσσεται στο σύγχρονο λαϊκό ρεπερτόριο. Θα έπεφτες έξω. Μία φορά τον χρόνο  (όταν η μαμά πηγαίνει επίσκεψη στη θεία Ευτέρπη;) σκίζει το πουκάμισό του ουρλιάζοντας "up the irons", δυναμώνει το volume και βαράει ό,τι του βρίσκεται σε βινύλιο  από τα νεανικά του χρόνια. (οκ, αυτό με το πουκάμισο δεν το έχω δει, αλλά κόλλαγε ωραία στο στόρι, n'est-ce pas?). Μια ώρα ακούει μουσική ο άνθρωπος, μια εβδομάδα τον κουτσομπολεύουν μετά.  Μεταξύ μας, όταν/αν το επαναλάβει, σκέφτομαι να εφοδιαστώ με μπίρες και πατατάκια και να αράξω στο πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι του, φάση Ρόκγουεϊβ να 'ούμε. Α, και να του χτυπήσω το κουδούνι για παραγγελιά, το "wasting love" αν του βρίσκεται.

ε) οι sotto voce

Το συγκεκριμένο ζεύγος δεν ακούει μουσική από σιντί ή ραδιόφωνο. Παρά ταύτα, κάθε μέρα, ακόμα και τα Σαββατοκύριακα, αρχίζουν από νωρίς τα όργανα. Τι να την κάνεις τη μουσική αγάπη μου, όταν έχεις τη γλυκύτατη (not) φωνή του / της συζύγου να σου κατεβάζει καντήλια 24 ώρες το 24ωρο, σε εκκωφαντικό volume; 
(σ.σ: Το ευτυχές ζεύγος συνεχίζει την παράδοση των προηγούμενων ενοίκων του διαμερίσματος, ενός εξίσου αγαπημένου ζευγαριού ηλικιωμένων: ο παππούς αποκαλούσε τη γιαγιά "μωρή παλιοπ...μπιπ" και η γιαγιά αποκαλούσε τον παππού καλόγερο (το κα με ωμέγα). Όποτε δεν ακούγονταν δοξολογίες από το διαμέρισμα, όλοι οι γείτονες ανησυχούσαν μήπως είχαν αλληλοσφαχτεί.)

  στ) οι αγαπημένοι μου

Ένα ζεστό και ήσυχο βράδυ ακούστηκαν δυνατές φωνές από τον δρόμο. Με βαριά καρδιά μεν εξαιρετικά περίεργη δε, διότι συνήθως οι μόνες φωνές που ακούγονται βράδυ στη γειτονιά είναι από γατιά που μαλώνουν, εγκατέλειψα το κρεβάτι μου και κατευθύνθηκα στο παράθυρο για να δω τι συμβαίνει. Τελικά, πηγή της ηχορύπανσης ήταν ένα γειτονικό σπίτι: ο (κακοφωνίξ) ένοικος και η (εξίσου κακοφωνίξ) σύζυγός του, στις 4 τα ξημερώματα, είχαν βάλει τέρμα Καζαντζίδη και τραγουδούσαν δυνατά, παρέα με τον αοιδό: "το μερτικό μου απ' τη χαράαααα... ώπα! μου τοοοοοοο 'χουν πάρει άααααλλοι... ώπα! αχαχαχαχα! όσο η καρδιά κι αν λαχταράααααα..." και να τα σπασίματα, και να τα χειροκροτήματα, γιατί μάλλον το χάππενινγκ ήτο οπτικοακουστικό, αλλά τα κλειστά πορτοπαράθυρα μας στέρησαν τη χαρά να απολαύσουμε τις γυροβολιές του καλλιτεχνικού διδύμου.
 (σ.σ.: Μπορούμε ασφαλώς να υποθέσουμε ότι εκείνο το βράδυ ο Τζόνι ο Περπατητής διένυσε πολλαααααά χιλιόμετρα.)


tags: αγαπώ  τους γείτονές μου, I really do!  


11 σχόλια:

  1. Δεν μπορείς να έχεις παράπονο πάντως!! Πλούσια η γκάμα των μουσικών προτιμήσεων των γειτόνων σου.!! Διαλέγεις και παίρνεις. Έτσι για να μην πλήτεις από την υπερβολική ησυχία!!!
    Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Xα χα χαααα.... δεν παίζεσαι!!!
    Θα σου πω κάτι να παρηγορηθείς!
    Προτιμούσα χίλιες φορές τους γειτόνους σου, από τους δικούς μου!
    Που αν σου πω λεπτομέρειες, θα δοξάζεις τον Θεό και θα τραγουδάς μαζί τους:P
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. χαχαχα...δεν ξέρω τί λες εσύ πάντως εγώ την γιαγιά που ακούει Χριστοδουλόπουλο μια χαρά την βρίσκω!!!!!!
    Βρε θα έπρεπε να ευγνωμονείς τους γειτόνους για το πλούσιο ρεπερτόριο κι εσύ γκρινιάζεις;;;;;; :)))
    Ελπίζω να είσαι καλά Ντόροθύ μου!!!! Φιλιά πολλά πολλά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μου θύμησες τους δικούς μου γείτονες στην Αθήνα, που βάζανε καθημερινά και ανελλιπώς τα ίδια και τα ίδια τραγούδια κάθε μέρα. Φυσικά μόνο το καλοκαίρι που είναι ανοιχτά τα παράθυρα. Το χειμώνα με κλειστά δε λέει... είναι και τα τζάμια διπλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. παιδιά εμένα με ενοχλούν τα τραγούδια των απέναντι....λέτε να γέρασα και να παραξένεψα;;θέλω την ησυχία μου...κι ο γατούλης μας ο μπέμπης το ίδιο χαχαχα!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Ειρήνη Ε.
    Από ποικιλία δεν έχω κανένα παράπονο Ειρήνη. Δυστυχώς, όμως, παίρνω χωρίς να διαλέγω! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ΕΛΕΝΑ
    Μα ποιός είπε ότι δεν τραγουδάω μαζί τους? ;) χαχαχα!
    Φιλιά Ελενα και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @eirini
    Ειρήνη μου, τι έκπληξη είναι αυτή?!?!
    Ελπίζω να είσαι back for good :)

    Η γιαγιά με τον Μάκη είναι από τις αγαπημένες μου. Αυτή τη "μαραμένη γαρδένια" απόξω κι ανακατωτά την έχω μάθει. Μέχρι που παθαίνω σύνδρομο στέρησης και το ακούω στο γιουτιούμπ :p

    Πολλά φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @lena_zip
    Μάλλον έχουν διαβάσει όλοι το μάνιουαλ του θορυβώδους γείτονα: αφενός μεν ακούνε τα ίδια και τα ίδια, αφετέρου δε ξεσαλώνουν το καλοκαίρι με τα ανοιχτά παράθυρα! Εκτός από τη γιαγιά με τα γίδια και τον Μάκη, αυτή είναι παντός καιρού!
    Καλή εβδομάδα Λένα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @maya:)
    Maya, μάλλον κι εγώ έχω παραξενέψει (το "γεράσει" το προσπερνώ όπως βλέπεις) γιατί θέλω την ησυχία μου. Εκτός, βέβαια, από τις ώρες που ακούω εγώ μουσική :p
    Και, βέβαια, η γάτα μου ενοχλείται από την ηχορύπανση. Μόλις βάλει η γιαγιά τα "γίδια", τρέχει να κρυφτεί!
    Φιλιά, καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. να μας κάνεις μια γατοανάρτηση για τη γάτα σου!!!!!!!!!!!!!!!!να την γνωρίσουμε καλύτερα!!!!!!!!!! =^.^=

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Έτοιμοι για απογείωση?