Σαν φυσούν τα ρεύματα...

Γοργόνα εβδομήντα και βάλε Μαϊων απολαμβάνει τα γαλάζια νερά και τον καυτό ήλιο μετα του συζύγου της (ο οποίος όταν η καλή του δίψασε έσπευσε να της σερβίρει το ποτήρι με το νερό μέσα στη θάλασσα!), φορώντας καπέλο που θυμίζει αυτό του Ναπολέοντα. Γοργόνα μουλιάζει και βγαίνει από τη θάλασσα με τον αέρα της Πάμελα Άντερσον όταν έσωζε λουόμενους στις παραλίες του Los Angeles. Εκτός από το καπέλο υπερπαραγωγή φοράει στράπλες εμπριμέ μπικίνι , με το τοπ να κοντεύει να φτάσει στα γόνατα. Γοργόνα-Τσιτσιολίνα δένει ένα παρεό στον λαιμό της και βγάζει το μπικίνι. Πάνω – κάτω. Φορώντας μόνο το παρεό, μαζεύει τα πράγματα της, τα φορτώνει στον σύζυγο και αποχωρούν παρέα. Την ίδια στιγμή ένα αεράκι κάνει τα φύλλα να θροϊσουν, την επιφάνεια της γαλάζιας θάλασσας να γεμίσει ρυτίδες, ανακατεύει τα μαλλιά μας , γεμίζει άμμο τις πετσέτες μας και ανοίγει διάπλατα το παρεό της προαναφερθείσας γοργόνας, σαν αυλαία θεάτρου. Η γιαγιά ατάραχη, συνεχίζει να περπατά χωρίς να κάνει την παραμικρή κίνηση για να το κλείσει και προσφέρει θέαμα στον λαό (που για λίγο νομίζει ότι έχει παραισθήσεις από την υπερβολική έκθεση στον ήλιο). Κι ο σύζυγος το ίδιο, δεν τρέχει τίποτα! Και αναρωτιέμαι η λουόμενη: είχε ξεχάσει ότι δεν αντικατέστησε το μπικίνι με άλλο ένδυμα ή μήπως στα νιάτα της σύχναζε στα Μάταλα και είπε να θυμηθεί τα παλιά? Δεν ξέρω ποιό από τα δύο ισχύει, αλλά όπως λέει και το άσμα...

«Στο ‘πα να μη σεργιανίζεις σαν φυσούν τα ρεύματα, μα εσύ ανάστροφα βαδίζεις και ζητάς μπερδέματα». Ώωωωωπα!

Καλό μήνα! Καλό Φθινόπωρο!