Χθες βράδυ, στο Ejekt

Τα αγαπημένα μου δευτερόλεπτα σε κάθε συναυλία ξέρεις ποιά είναι; Όταν μπαίνεις στον χώρο και για λίγο, μέχρι να συνηθίσεις, νιώθεις την πολύ δυνατή μουσική να χτυπάει μέσα στο στέρνο σου, σαν πολύ δυνατός χτύπος καρδιάς. Ο Miles Kane παίζει το προτελευταίο του τραγούδι. "We f@ckin' love you Athens!" λέει συνέχεια. We f@ckin' love you too Miles αγόρι μου, αλλά - να μας συγχωρείς κιόλας - δεν ήρθαμε για σένα, αλλιώς θα ερχόμασταν νωρίτερα. Εδώ που τα λέμε, ούτε για τους - ευχάριστους, δε λέω - James ήρθαμε. Όχι ότι δεν είναι καλοί, κάθε άλλο, αλλά ξέρεις ρε παιδί μου ότι είναι σταθερή αξία στις καλοκαιρινές συναυλίες: δεν τους βλέπεις φέτος, θα τους δεις του χρόνου. Κάτι σαν τους Scorpions, τους Placebo και τον Moby, κάτι σαν  ερωτοχτυπημένο θαυμαστή που γίνεται χαλί να τον πατήσεις: καλοί, αλλά -έστω και άθελά σου, χωρίς κακές προθέσεις- τους θεωρείς δεδομένους.  Ο frontman τους, ο Tim Booth, χτυπιέται επί σκηνής, μας ευχαριστεί που βρισκόμαστε στο φεστιβάλ, γιατί -όπως λέει- είναι γνωστό πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση στην Ελλάδα, δυνατό χειροκρότημα. Θέλω να ακούσω το "Senorita", που είναι το πιο αγαπημένο μου από όλα τα τραγούδια τους, αλλά μάλλον είναι το αγαπημένο πολλών ακόμα, γιατί μας το κρατάνε για το τέλος.

Περασμένες δώδεκα, η στιγμή που περιμέναμε από την ημέρα που ανακοινώθηκε το line up του φετινου φεστιβάλ: οι  Kasabian δείχνουν τι σημαίνει να είσαι ένα συγκλονιστικό συγκρότημα, που κάνει συγκλονιστικά λάιβ. Τους περιμέναμε καιρό αυτούς τους τύπους, ίσως ό,τι καλύτερο έχει να δείξει η  Βρετανική μουσική σκηνή την τελευταία δεκαπενταετία  και τελικά δεν απογοήτευσαν. Νομίζω πως - εκτός από την ειδική περίπτωση Roger Waters - ήταν ό,τι πιο δυνατό έχω παρακολουθήσει ποτέ. (Μέχρι και τη "Μισιρλού" κόλλησαν στο "Fast Fuse", μέχρι και το "She loves you" των Beatles μας τραγούδησε - a capella - ο Tom στο φινάλε).

Με το θαλασσινό αεράκι να  διώχνει την παραμικρή υποψία νύστας ή κούρασης, καταλήγουμε κατά τις δύο να χοροπηδάμε σαν δεκαπεντάχρονα, με τα χερια ψηλα, τραγουδώντας το ρεφρέν του "Fire".

Ωραία ήταν. Και του χρόνου. 

PS: Αγαπητοί Kasabian, rock on! Και να μας ξανάρθετε. Σύντομα.