Πάει κι αυτή η Γιουροβίζιον...

 (μουσική απο λυπημένα βιολιά)

 Φέτος δεν πρόλαβα να παρακολουθήσω τον τελικό του διαγωνισμού :(   

Είδα, όμως, τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας - με ντουζ πουάν, ανεξέλεγκτο γλύψιμο προς τους παρουσιαστές κλπ :)

 Και, ναι, δεν το κρύβω ότι -όπως κάθε χρόνο- σχολίασα αρνητικά τους παλιοτσιγκούνηδΟΙ που δεν μας έδωσαν βαθμούς, καθώς επίσης και την κατάπτυστη συνήθεια των λοιπών διαγωνιζόμενων να ψηφίζουν τους γείτονές τους, τς τς τς, αν είναι δυνατόν... 

Το βιντεάκι της συμμετοχής μας στον τελικό το παρακολούθησα σήμερα, για να έχω ολοκληρωμένη άποψη (μήπως άλλαξε κάτι από τον ημιτελικό και έχασα το θέαμα).Οι παρατηρήσεις μου:

 1. Το ντεσέν στο φορεματάκι της τραγουδίστριας έμοιαζε ανησυχητικά με τα χρωματιστά σχεδιάκια που μου είχε δείξει προ αμνημονεύτων ετών ο οφθαλμίατρος για να βεβαιωθεί ότι δεν πάσχω από αχρωματοψία, όταν  συγκέντρωνα τα δικαιολογητικά για το δίπλωμα οδήγησης.

2. Αφού η φωνή της βασίλισσας των μπάκιν' βόκαλς ακουγόταν πιο δυνατά από της τραγουδίστριας που μας εκπροσωπούσε, γιατί δεν τη στείλαμε μόνη της; Εμ έκανε τη χαμαλοδουλειά, εμ την είχανε σε μια ακρούλα της σκηνής. Δεν είναι δίκαιο, πως να το κάνουμε. 

3. Αφού άρεσαν οι γιαγιάδες από τη Ρωσία, να στείλουμε κι εμείς του χρόνου. Για παν ενδεχόμενο, από αύριο η γιαγιά Dorothy αρχίζει μαθήματα σολφέζ.

4.Το νικητήριο άσμα δεν με ενθουσίασε. Το μαύρο jumpsuit της τραγουδίστριας του νικητήριου άσματος με ενθουσίασε. Το θέλω, το θέλω, το θέλω.

 Η αλήθεια είναι ότι παλαιότερα ο διαγωνισμός είχε άλλη αίγλη ρε παιδί μου! Έμπαινε ο μαέστρος, υποκλινόταν, έπαιζε λάιβ ολόκληρη ορχήστρα (νταξ, αυτό δεν ήταν πάντα καλό, θυμήσου τον παππού με το σαξόφωνο που μας έκαψε όταν διαγωνιζόμασταν με την "Άνοιξη"), ένας λυγμός έσπαγε τη φωνή του Τζόνι Λόγκαν και την ίδια στιγμή  οι απανταχού φρεσκοχωρισμένες   υπάρξεις της Ευρώπης έπεφταν στα πατώματα με μουσική υπόκρουση το "hold me now"... Είχε και εκπαιδευτικό χαρακτήρα:  άκουγες τραγούδια σε γλώσσες που δεν καταλάβαινες και εξηγούσε το νόημα των στίχων η κυρία Δάφνη. Ωραίες εποχές!

Αν ψήφιζα την κορυφαία στιγμή της φετινής Eurovision θα ήταν η εξής: την ώρα που ο αοιδός της Εσθονίας τραγουδούσε "Κούουουουλα", η Καίτη Φίνου έγραψε στο τουίτερ: "ελα μικρέ, σε άκουσα". Θεά!