Πασχαλινά ακούσματα

Μεγάλη Εβδομάδα, πολλά χρόνια πριν - ακόμα πήγαινα σχολείο- βρισκόμουν μέσα σε ένα λεωφορείο, με προορισμό το κέντρο του Πειραιά για Πασχαλινά ψώνια. Μέσα στη γνωστή βαβούρα που επικρατεί στα λεωφορεία, που και που έφταναν στα αυτιά μου σκόρπιες νότες. Πιθανότατα να μη μάθαινα ποτέ το σημείο προέλευσής τους, αν μια ηλικιωμένη κυρία δεν θεωρούσε υποχρέωσή της να γνωστοποιήσει σε όλους τους επιβάτες πως ο μπιπ μπιπ μπιπ (όπως τον αποκάλεσε) οδηγός είχε δίπλα του ένα μικροσκοπικό ραδιόφωνο και άκουγε τραγούδια...

Ναι τραγούδια, από αυτά που - σύμφωνα πάντα με την κυρία- δεν θα έπρεπε να ακούγονται Μεγάλη Εβδομάδα. Και δώσ' του "ύμνους" του φουκαρά του οδηγού, δωσ'του "απολυτίκια" η μανταμίτσα - το "Αγαπάτε αλλήλους!" με σάρκα και οστά, δεν το συζητώ - προκαλώντας στους επιβάτες γέλιο στην αρχή, αλλά και πολλά βλέμματα αποδοκιμασίας όσο συνέχιζε την αυτοσχέδια παράστασή της. Προφανώς της ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να κατανοήσει πως υπάρχουν πολλές, (και πολύ σοβαρότερες από το να ακούει τραγούδια) πράξεις για τις οποίες μπορεί κάποιος να χαρακτηριστεί μπιπ μπιπ μπιπ - όχι μόνο κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, αλλά και κάθε εβδομάδας. (Να επιτίθεται λεκτικά, και μάλιστα για ασήμαντη αφορμή, σε έναν άγνωστο, ας πούμε...).
Τη θυμάμαι κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τη γλυκομίλητη συνεπιβάτισσα της εφηβικής μου βόλτας, όχι σαν παράδειγμα προς μίμηση για το χριστιανικό της ήθος όπως ίσως θα ήθελε, αλλά σαν παράδειγμα προς αποφυγή.

Τη θυμήθηκα και χθες βράδυ την κυρία, την ώρα που άκουγα τραγούδια για τα οποία μάλλον θα είχε πολλά να πει. Πολλά και διόλου κολακευτικά! Είναι γεγονός ότι τις δικές μου μουσικές επιλογές τις υπαγορεύει, όλο το χρόνο, η διάθεσή μου. Ανεξάρτητα, όμως, από την playlist που συντροφεύει την κάθε μέρα μου ανάλογα με τα κέφια, υπάρχουν κάποιες μουσικές που στη σκέψη μου, από παιδί, είναι άρρηκτα δεμένες με τη ζεστασιά και την ηρεμία των ημερών που διανύουμε, με τον ήχο από τις καμπάνες όπως τον φέρνει ο αέρας, με την αναμονή για την Ανάσταση, σε ό,τι προσδοκά ο καθένας : ο Σαλέας ( ο Βασίλης, όχι ο Σαράντης!) στην "Εαρινή ώρα" του Σπανουδάκη, η φωνή της Ειρήνης Παππά που απαγγέλλει το "Άσμα ασμάτων" και το πιο χαρακτηριστικό απ' όλα τα ακούσματα των ημερών, αυτό που ακουγόταν από το ραδιόφωνο μόνο τη Μεγάλη Παρασκευή, η διασκευή ενός ύμνου στα ελληνικά σε στίχους Νίκου Γκάτσου, από την χαρακτηριστική φωνή του τραγουδιστή Χρύσανθου.

Εύχομαι σε όλους Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!
Να περάσετε όμορφα ό,τι κι αν κάνετε!