Γράμμα στον Άγιο Βασίλη

"Μπροστά στο γράμμα της Dorothy, η τριλογία του "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" μοιάζει με βιπεράκι" απεφάνθη ο Santa.
Σε μέγεθος, εννοείται!

Αγαπητέ (λέμε τώρα) Άγιε Βασίλη,

Χρόνια πολλά, καλή χρονιά κλπ. Εγώ είμαι πάλι, η φιλενάδα σου η Dorothy. Φέτος έχω (σχεδόν) ίδιου χρώματος μαλλί με την περασμένη χρονιά, επομένως δεν δικαιολογείσαι να μην με αναγνωρίζεις. Νωρίς σε θυμήθηκα, αλλά θέλω να αποφύγω το paper jam όταν θα προσπαθείς να εκτυπώσεις μαζεμένα όλα τα e-mails που έλαβες για τις φετινές γιορτές. Λοιπόν, μπαίνω αμέσως στο ψητό: είσαι λέρα! Ναι, λέρα. Τα αισθήματά μου για σένα είναι παρόμοια με αυτά της κυρίας Νάνας για την παλαιά της πατρίδα (sic). Παρένθεση: ας μπει επιτέλους ένα τέλος στον αστικό μύθο που θέλει -τουλάχιστον- έναν δίσκο της καλλιτέχνιδος να βρίσκεται στη δισκοθήκη κάθε Ελληνικού σπιτιού... Στη δισκοθήκη του δικού μου σπιτιού, που έχει από Μετάλλικα μέχρι Ανταμό (!), μέχρι Άντριου Λόυντ Βέμπερ και από Μηλιώκα μέχρι Φατμέ-Χαρούλα-Αφροδίτη (όλοι μαζί!), μέχρι Μαρίζα Κωχ και Λάκη Χαλκιά, δεν υπάρχει δίσκος της. Ούτε καν σινγκλάκι. Μη λέμε ανακρίβειες! Κλείνει η παρένθεση και συνεχίζω... Μη νομίζεις ότι σε ξέχασα, αξιαγάπητε (κατά τ' άλλα) παππούλη...

Έλεγα, λοιπόν, ότι είσαι λέρα. Μεγάλη λέρα. Χειρότερος και από τον τύπο που σε υποδυόταν στην ταινία. Γιατί μαρή Dorothy, θα ρωτήσεις? Να σου εξηγήσω αμέσως, θα σου απαντήσω. Τι σου ζήτησα ρε φίλε την προηγούμενη χρονιά? Να την περάσω σαν να βρίσκομαι εδώ:

και/ή κάπως έτσι...

Και εσύ τι μου έφερες?
Σκωτσέζικο ντους, να τι μου έφερες!

Εντάξει, οφείλω να ομολογήσω ότι το '11 ήταν σαφώς καλύτερο από το '10, αλλά τα έχουμε ξαναπεί και να μην επαναλαμβανόμαστε παρακαλώ, πως το '10 ήταν η χειρότερη χρονιά της τελευταίας δεκαετίας, επομένως μόνο περιθώρια βελτίωσης υπήρχαν. Εσύ, όμως, είχες σατανικό σχέδιο: επειδή σου μίλησα λίγο αυστηρά (ok, σε απείλησα ότι αν δεν μου φέρεις καλή χρονιά θα με πιάσει το Πειραιώτικο και θα ψάχνεις να βρεις τάρανδο να φύγεις, αλλά κι εσύ μου έφερες το '10 το κακό, ψυχρό κι ανάποδο, επομένως δίκιο είχα) ξεκίνησες τη χρονιά καλά. Μάλιστα, μου έδωσες και το νόμισμα της βασιλόπιτας, για να χαίρομαι ότι το '11 θα είναι η χρονιά μου, η χρονιά μου, η χρονιά μου - όπως λέει και ο αοιδός Αντύπας. Και στη συνέχεια, καλά το πήγες, δε λέω, αλλά για λίγο. Και μετά άρχισες να μαλ να κάνεις ανοησίες και κουταμάρες. Κουτέ! Παλιοχαρακτήρα! Και ενδιάμεσα μου έριχνες κανένα ψιχουλάκι, έτσι, για να μην μπορώ να διαμαρτυρηθώ. Για να φαίνομαι εγώ υπερβολικά απαιτητική και ολίγον τι στρίντζω. Λέρα! Και, το αποκορύφωμα ποιό ήταν? Να μου στείλεις στο φινάλε του έτους την ανακοίνωση ότι θα έρθουν οι "ρεντ χοτ τσίλι πέππερς", για να έχεις να το λες ότι με κακόμαθες τη χρονιά που φεύγει. Σιγά τα ωά ρε παππού... Τον επόμενο Σεπτέμβρη θα έρθουν, σε εννιά μήνες. Σαν να λέμε, μας υποχρέωσες δηλαδή(ς). Μέχρι και απογόνους προλαβαίνω να αποκτήσω μέχρι τότε. Για τόσο μικρό διάστημα αναμονής μιλάμε. Το μπλογκοτζίνι μου είναι πιο αποτελεσματικό από εσένα...

Λοιπόν, για να τελειώνουμε: επειδή θέλω το κάρμα μου καθαρό και απαστράπτον, σου τη χαρίζω για φέτος. Άλλωστε, είμαι κορίτσι με πιάνο και γαλλικά γερμανικά και η ανατροφή μου δεν μου επιτρέπει να ξεστομίσω τους χαρακτηρισμούς που πραγματικά σου ταιριάζουν ή/και να σε πλακώσω στις στριφογυριστές κλωτσιές α λα Τσακ Νόρρις. Αν, όμως... αν λέω... αν η επόμενη χρονιά δεν είναι όπως τη θέλω... τότε να είσαι σίγουρος ότι θα σε βρω. Και θα σε δείρω. Και σε βλέπω να κάνεις Χριστούγεννα στη Χονολουλού, με βερμούδα, πουκάμισο με λέλουδα και σαγιονάρα μιτσούκο, για να εκμηδενίσεις κάθε πιθανότητα να βρεθείς μπροστά μου.

Το 'πιασες χοντρούλη?

Σε φιλώ. Τα δέοντα στη σύζυγο.

Η πολυαγαπημένη σου

Dorothy

PS (για το στρουμπουλό αγόρι με τα κόκκινα): Ξέρεις ότι κατα βάθος σε αγαπώ. Άλλωστε, αν δεν πίστευα σ'εσένα, δεν θα έμπαινα στον κόπο να σου γράψω ; )

PS2 (για όλους τους άλλους):

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!